Oda sýcaklýðýnda öðütülen atýk taþýt lastiði tozu mikrodalga yöntemiyle devulkanize edilmiþtir. Ýþlemde devulkanizasyon ajaný olarak, kükürt baðlarýnýn (S-S) koparýlmasýnda etkinliði çeþitli çalýþmalarda ortaya konulmuþ olan, DPDS (difenildisülfür) kullanýlmýþtýr. Mikrodalga gücü sabit tutularak, zamanýn ve DPDS miktarýnýn prosese etkileri incelenmiþtir. Ýþlem görmemiþ atýk lastik tozu fiziksel ve termal olarak karakterize edilmiþtir. 20 phr oranýnda atýk lastik tozu ve ayný oranda devulkanize kauçuk (DVR) stiren bütadien kauçuða (SBR 1723 ve SBR 1502) katýlarak kompozit malzemeler hazýrlanmýþtýr. Bu kompozitler orijinal SBR’den hazýrlanan kontrol numunesiyle karþýlaþtýrýlmýþtýr. Devulkanizasyonun etkinliðini ortaya koyabilmek için devulkanize numunelerin çözünme oranlarý (sol content) belirlenmiþ ve Fourier Transform Infrared Spektrofotometre (FTIR) analizi yapýlmýþtýr. Elde edilen kompozit malzemelerin mekanik özellikleri incelenmiþtir. Çalýþmada, DVR katýlan malzemelerde atýk lastik tozu katýlan malzemelere göre daha iyi özellikler elde edilmiþtir, sonuçlar mikrodalga devulkanizasyonunun önemli avantajlar saðladýðýný göstermiþtir. Kopma uzamasý deðeri, iþlem görmemiþ atýk lastik tozu katýlan kompozit malzemede %481 iken, 1 g DPDS katýlarak 4 dk. süreyle devulkanize edilen kauçuðun katýldýðý DVR/SBR kompozitte %578 olarak elde edilmiþtir, böylece kopma uzamasý deðeri atýk lastik tozunun devulkanizasyonuyla %20 oranýnda artmýþtýr.

Isý kalkanlarý; yüksek sýcaklýkta, araç elemanlarýnda meydana gelen ýsýnmayý komþu parçalara ve araç gövdesine iletmeyi önleyen araç elemanlarýdýr. Bu elemanlar; desenleme iþlemi adý verilen üretim yöntemi vasýtasýyla üretilmektedir. Desenleme iþlemi; rijit ve dönel merdaneler yardýmýyla, levha metalin kabartýlmasý iþlemidir. Levha metal desenleme iþleminden sonra, muhafaza edilecek parçanýn üzerini kaplayacak þekilde kalýplar vasýtasýyla þekillendirilir. Bu esnada desenleme iþlemiyle elde edilen kabartýlarda ezilme iþlemi gerçekleþir. Çalýþma kapsamýnda bu iþlemi elde etmek amacýyla;
Al 1050 malzeme kullanýlarak desenleme iþlemiyle üretilen metallere, iki rijit plaka arasýnda ezme iþlemi gerçekleþtirilmiþtir. Bu iþleme literatürde yenileme iþlemi denilmektedir. Bu çalýþmanýn amacý; yenileme iþleminin akma, çekme ve eðilme davranýþý üzerindeki etkilerini karþýlaþtýrmaktýr.

Modern piyasa þartlarýnda rekabet gücünü devam ettirebilmek için tedarik zincirlerinde ana üretici, tedarikçi ve müþteri iliþkilerinin etkin ve sürdürülebilir bir þekilde yönetimini gerektirmektedir. Tedarikçi rolü, bir taraftan müþterisi konumundaki iþletmenin taleplerini istenilen maliyette, kalitede, zamanda ve esneklikte saðlayabilmeyi gerektirirken, ayný zamanda sistem, ürün ve çevre güvenliði þartlarýný sistematik bir þekilde yönetmesini gerektirmektedir. Etkin bir tedarik zinciri yönetiminde önemli bir yere sahip olan tedarikçi belirleme kararlarý, nitel ve nicel faktörlerin bir arada deðerlendirildiði karma yönetim karar destek modelleri ile daha tutarlý olacaktýr. Bu doðrultuda yapýlan çalýþmada, sistem bütünlüðü esas alýnarak, dinamik bir tedarikçi seçim sürecinin tasarlanmasý ve modellenmesi amaçlanmýþtýr. Bu amaçla Balanced Scorecard perspektifleri temelli ve sistem güvenliði esaslý deðerlendirme kriterleri oluþturulmuþtur. Kriterlerin önem derecelerinin belirlenmesinde Bulanýk Analitik Hiyerarþi Prosesi yönteminden faydalanýlmýþtýr. Alternatif tedarikçiler arasýndan sistem güvenliði esasýna göre en uygun olan tedarikçinin seçilmesi ise Fayda Aralýðý Temelli Etkileþimli Grup karar verme yöntemi ile belirlenmiþtir. Önerilen modelin sýnanmasý için hizmet sektöründe faaliyet gösteren bir havaalaný iþletmecisi seçilmiþtir. Sonuç olarak sunulan modelin uygulamada tutarlý sonuçlar üreten bir tedarikçi seçim karar modeli olduðu ortaya konulmuþtur.

Dünyanýn en büyük metropollerinden olan Ýstanbul’da artan nüfus ve hareketlilik ile beraber içinden çýkýlmaz bir hal alan trafik problemi, ulaþtýrma uzmanlarý için cazip bir konu olmuþtur. Trafiðe çözüm getirmesi ve toplu taþýmanýn özendirilmesi açýsýndan uygulanan en eski yöntemlerden biri olan Otobüs Yolu’nun (Bus-lane) toplu taþýma araçlarýna getirdiði avantaj aþikârdýr. Bu çalýþmada toplu taþýma þeridi uygulamasýnýn saðladýðý fayda ölçülmüþ, sayýsallaþtýrýlmýþ ve analizi yapýlmýþtýr. Çalýþma Ýstanbul Millet Caddesindeki toplu taþýma þeridini kullanan 25 hatta ait araçlarý ve bu araçlara ait verileri kapsamaktadýr. Deðerlendirilen veriler sabah ve akþam yoðun saatleri içermektedir. Söz konusu saatlerde otobüslerin caddeden geçiþi esnasýndaki konum ve hýz verileri, sefer süreleri ve taþýdýðý yolcu sayýlarý yolcu bilgi sisteminden temin edilmiþtir. Uygulama öncesi ve sonrasýna ait hýz, hacim, sefer süresi bilgilerinin karþýlaþtýrýlarak Otobüs Yolu kullanan otobüsler içerisindeki yolcularýn zaman tasarrufu, araçlarýn yakýt tasarrufu ve CO2 emisyon salýmý azaltýlmasý ile ilgili sonuçlara ulaþýlmýþtýr. Otobüs Yolu uygulamasýnýn zaman, yakýt ve CO2 emisyon bakýmýndan avantaj saðladýðý görülmüþtür.

Montaj hattý dengeleme literatüründe hazýrlýk zamanlarýný dikkate alan sýnýrlý sayýda çalýþma bulunmaktadýr. Ayný zamanda bu çalýþmalarda hazýrlýk zamanlarýnýn deterministik olduðu varsayýlmýþtýr. Fakat gerçek uygulamalarda görev ve hazýrlýk zamanlarý insan faktörü, makine arýzalarý, donaným eksikliði ve çevresel faktörler gibi nedenlerden dolayý deðiþkenlik gösterebilmektedir. Bu nedenle, çalýþmada stokastik sýra-baðýmlý hazýrlýk zamanlarýný dikkate alan montaj hattý dengeleme problemi incelenmiþtir. Problemin çözümüne yönelik bir matematiksel model önerilmiþ ve belirli test problemleri üzerinde hesaplama analizleri yapýlmýþtýr.