Uzun yýllardan bu yana günlük hayatta rahatlýðý sebebiyle yaygýn biçimde kullanýlan bi-streç denim kýyafetler günümüzde resmi ortamlarda dahi kullanýlmaya baþlanmýþtýr. Kullanýmda hareket konforu sunan bu tür ürünler için tüketici kullandýðý ürünün estetik görünüm açýsýndan da belirli bir kalite seviyesinde olmasýný ister. Buruþma sonucu giysinin istenmeyen bir görüntüye sahip olmasý kullanýcýyý rahatsýz eden bir durumdur. Bu çalýþmada farklý elastan çekimi, atký sýklýðý ve doku tiplerinde üretilen bi-streç denim kumaþlarýn buruþma özellikleri incelenmiþtir. Atký ipliði numuneleri, Ne 20/1 penye olarak, %100 pamuk hammaddesiyle ve 78 dtex doðrusal yoðunluða sahip elastan öz ile, 4 farklý elastan çekim oranýnda (3,07, 3,33, 3,63, 3,99) üretilmiþtir. Çözgü ipliði olarak, Ne 16/1 dual-core (55 dtex PBT – 44 dtex lycra ) iplik kullanýlmýþtýr. Denim kumaþ numuneleri, 3 farklý atký sýklýðýnda (21 tel/cm, 25 tel/cm ve 29 tel/cm), 3/1 ve 2/2 dimi desenlerinde dokunmuþtur. Böylelikle 4 farklý elastan çekim oranýnda üretilen atký iplikleri, 3 farklý atký sýklýðýnda ve 2 farklý desende, çözgü iplikleri sabit tutularak dokunmuþ ve üretilen 24 adet denim kumaþ numunesinin buruþma özellikleri araþtýrýlmýþtýr. Çalýþma sonuçlarýna göre, kumaþlarýn buruþma dayanýmý özelliklerinde önemli bir farklýlýk görülmemiþtir. Ancak, buruþma geri dönüþüm açýsý test sonuçlarýna uygulanan istatistiksel analiz sonucunda, atký sýklýðý ve doku tipinin buruþma geri dönüþüm açýsý üzerine etkili olduðu, ancak elastan çekimindeki farklýlýðýn etkisinin olmadýðý görülmüþtür.

Denim clothing, which has been widely used for many years because of its comfort in daily life, has started to be used even as official wear. Consumers desire an optimum quality level regarding the aesthetic appearance from this type of high movement comfort clothing. Having wrinkles causing an undesired appearance is a disturbing situation for consumer. In this study, wrinkling properties of bi-stretch denim fabrics produced with different elastane draft, weft density and weave types were investigated. Weft yarn samples were produced from 100% cotton raw material as Ne 20/1 combed yarn with 78 dtex elastane core and with 4 different elastane draft ratios (3.07, 3.33, 3.63 and 3.99). Ne 16/1 dual-core (55 dtex PBT – 44 dtex lycra ) yarn was used as warp. Denim fabric samples were produced with 3 different weft densities (21 weft/cm, 25 weft/cm and 29 weft/cm) and 2 different weave types (3/1 ve 2/2 twill weave). In doing so, wrinkling properties of the total of 24 denim fabric samples which were produced with 4 different elastane draft ratio, 3 different weft sett levels keeping the warp yarn constant and with two different pattern types were investigated. According to the results, no significant difference was seen on wrinkle recovery of the fabrics. But, as a result of the statistical analysis applied to the wrinkle recovery angle test results, it was observed that the weft density and the weave type have a statistically significant effect on the wrinkle recovery angle, whereas there is no statistically significant effect of elastane draft ratio on wrinkle recovery angle.

Bu çalýþmada, cilt lekeleri azaltýcý etkisi bilinen β-arbutin ilave edilmiþ polimer çözeltisinden nanoliflerin elektrolif çekim yöntemi ile üretimi amaçlanmýþtýr. Bu amaçla %2, %5 ve %10 (w/v) oranlarýnda β-arbutin, formik asit ile hazýrlanmýþ poliamid 6 çözeltisine ilave edilerek, çözeltilerin elektrolif çekimleri gerçekleþtirilmiþ ve gerçekleþtirilen taramalý elektron mikroskobu (SEM) analizi ile optimum elektrolif çekim parametreleri belirlenmeye çalýþýlmýþtýr. SEM görüntüleri, en düzgün morfolojili nanoliflerin %2 (w/v)’lik β-arbutin içeren çözelti ile elde edilebildiðini göstermiþtir. %2 (w/v) konsantrasyon deðeri ile çalýþýlýrken denenen 3 farklý voltajdan 30 kV’un en iyi sonucu verdiði gözlemlenmiþtir. Ortalama lif çaplarý için gerçekleþtirilen istatistiksel analizde, nanoliflerin çaplarýnýn konsantrasyon deðerlerine göre deðiþtiði belirlenmiþtir. Bu çalýþmada, çalýþma kapsamýnda üretilen cilt lekeleri azaltýcý madde içeren nanolifli tekstil yüzeylerinin hafif ve oldukça ince formda bir kozmetik tekstil ürünü olarak kullanýlmak üzere elektrolif çekim yöntemi ile üretilebileceði gözler önüne serilmiþtir.

In this study, it is aimed to produce nanofibers via electrospinning method using a polymer solution doped with β-arbutin, which is known as a skin blemishing agent. For this purpose, β-arbutin was added to the polyamide 6/ formic acid solution with chosen concentrations as 2, 5 and 10% (w/v). After electrospinning process, scanning electron microscope (SEM) analysis was performed to determine the optimum spinning parameters. The SEM images presented that nanofibers with uniform morphology was obtained with the 2% (w/v) β-arbutin concentration. Three different voltages were applied for 2% (w/v) β-arbutin added solution and the best morphology was get by a voltage of 30 kV. According to the statistical analysis performed, it was seen that the mean diameters of nanofibers varied due to the β-arbutin concentration. In this study, it has been demonstrated that the thin and light nanofiber textile surfaces containing a skin blemishing agent can be produced via electrospinning method to be used as a cosmetic textile product.

Manyetit (Fe3O4), Hümik Asit (HA) ve Gümüþ (Ag) önemli özelliklere sahip malzemelerdir. Bu malzemelerin özelliklerini taþýyacak tek bir malzeme sentezlenmesi ve kullanýlmasý bazý uygulama alanlarý için önemli ölçüde avantaj saðlayabilecektir. Bu çalýþmada, sentezlenen Fe3O4@HA@Ag, %5, %7.5 ve %10 aðýrlýk oranlarýnda polivinilpirolidon (PVP) içerisine katkýlandýrýlarak elektrospinning yöntemi ile nanolif üretimi gerçekleþtirilmiþtir. Üretilen nanolifli yapýlarýn yapýsal özellikleri X-ýþýný Kýrýnýmý (XRD) ile morfolojik özellikleri Taramalý Elektron Mikroskobu (SEM) ile spektroskopik ve termal karakterizasyonlarý da Fourier dönüþümü kýzýlötesi (FTIR) ve Termogravimetrik Analiz (TGA) ile incelenmiþtir. Nanoliflere ait analiz sonuçlarý deðerlendirildiðinde, Fe3O4@HA@Ag katkýlý PVP nanoliflerin baþarýlý bir þekilde üretildiði tespit edilmiþtir.

Magnetite (Fe3O4), Humic Acid (HA) and Silver (Ag) are materials with important properties. Synthesizing a single material which will have all the properties of these materials can provide significant advantages for some application areas. In this study, synthesized Fe3O4@HA@Ag was doped into poly(vinyl pyrrolidone) (PVP), in weight ratios of 5%, 7.5% and 10%, and nanofiber production was carried out by electrospinning method. Structural properties of nanofiber structures were investigated by X-ray Diffraction (XRD), morphological properties by Scanning Electron Microscope (SEM), spectroscopic and thermal characterizations by Fourier transform infrared (FTIR) and Thermogravimetric Analysis (TGA). When the analysis results of nanofibers were evaluated, it was determined that Fe3O4@HA@Ag doped PVP nanofibers were successfully produced.

Gýda üreticileri kaliteyi korumak ve raf ömrünü uzatmak amacýyla koruyucu madde kullanýmýna ve geleneksel ýsýl iþlemlere alternatif olarak, minimum iþlem görmüþ gýdalarýn üretimine yönelmiþlerdir. Bu amaçla doðal antimikrobiyal maddelerin kullanýmý tercih edilmektedir. Doðal antimikrobiyal bileþenleri içeren oleoeresinler bitkilerden ekstrakte edilen yað ve reçine karýþýmýdýr. Bu çalýþmada domates çorbasý kekik oleoresini ile zenginleþtirilerek, domates ürünlerinin ýsýl iþleminde hedef mikroorganizma olan Bacillus coagulans’ a karþý oleoresinin minimum inhibisyon konsantrasyon deðeri belirlenmiþ, ürünün fiziksel ve kimyasal kalite özellikleri üzerine etkileri saptanmýþtýr. Domates çorbasýnda B. coagulans için D90 deðeri 3.67 dakika olarak saptanýrken, kekik oleoresini içeren çorbada bakteriye ait bu deðer 2.58 dakika olarak bulunmuþtur. Kekik oleoresinli çorbanýn likopen ve parlaklýk deðerlerinin kontrol (oleoresinsiz) grubuna kýyasla daha yüksek olduðu belirlenmiþtir.

Food manufacturers have focused on the production of minimally processed foods as an alternative to the use of preservatives and traditional heat treatments in order to protect quality and extend shelf life. Therefore, the use of natural antimicrobials is preferred. Oleoresins which are rich in natural antimicrobials, are a mixture of essential oil and resin extracted from plants. In this study, the tomato soup was enriched with thyme oleoresin, and the minimum inhibition concentration value of oleoresin on the target microorganism, Bacillus coagulans, at heat treatment of tomato based product was determined. The changes on the physical and chemical quality characteristics of the product were determined. The D90 value of the B. coagulans in tomato soup was found as 3.67 minutes while this value was found as 2.58 minutes for the bacteria in the soup which contains thyme oleoresin. It was concluded that soup with thyme oleoresin had higher lycopene and brightness values than the control (without oleoresin) group.

Bu çalýþma ile son yýllarda popüleritesi hýzla artan ürünlerden olan enzime dirençli niþastanýn (EDN) otoklavlama-retrogradasyon (OR) yöntemi ile eldesi ve ekmek hamurunun reolojik özellikleri ile ekmeðin bazý kimyasal özellikleri üzerine etkisinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr. Baþlangýçta bileþiminde EDN bulunmayan saf pirinç niþastasýna OR yöntemi uygulandýðýnda içeriðinde %0.57 oranýnda EDN oluþmuþtur. OR uygulanmýþ END (ORN)’nin nem, kül ve toplam niþasta içeriði sýrasýyla %8.74, %0.50, %70.82 olarak bulunmuþtur. Elde edilen ORN, ekmeklik buðday unu ile yer deðiþtirme prensibine göre %0,%2,%4 ve %6 oranlarýnda buðday ununa ilave edilave edilmiþtir. Amilograf, Kieffer hamur ve gluten uzayabilirlik testi ve Chen-Hoseney hamur yapýþkanlýk testleri (CHT) ile farklý oranlarda ORN eklenerek oluþturulan ekmek hamurunun reolojik özellikleri ölçülmüþtür. Jelatinizasyonun maksimum noktasýndaki vizkosite %6 ilave oranýnda en düþük deðeri (782 BU) alýrken %2 ilave oranýnda maksimum kuvvet (Rmax) en yüksek deðeri (65.96 g) almýþtýr. Uzayabilirlik yeteneði %2 ilave oranýnda kontrol örneðine benzer deðerde iken %4 ve %6 oranlarýnda artmýþtýr. Yapýþkanlýk, adezyon kuvveti ve hamur gücü parametreleri üzerine %2 oranýnda eklenen dirençli niþastanýn etkisi olmazken eklenme oraný %4 ve %6’ya çýkarýldýðýnda deðerler yükselmiþtir.%0,%2,%4 ve %6 oranlarýnda ORN eklenerek üretilen ekmeklerin dirençli niþasta miktarý ilave oranýyla orantýlý olarak artmýþtýr. Sonuç olarak OR yöntemi ile pirinç niþastasýndan EDN elde edilebileceði ve %2 oranýnda ekmek hamuruna eklenen bu ORN’nin reolojik özellikler bakýmýndan kontrol örneðe yakýn deðerler içerdiði, ancak ekmekte önemli düzeyde diyet lif artýþý saðlanabilmesi için ORN’nin en az %6 oranýnda ilave edilmesi gerektiði sonucuna ulaþýlmýþtýr. Elde edilen EDN fýrýncýlýk ürünlerinin fonksiyonel özelliklerini geliþtirmede deðerli bir bileþen olarak kullanýlabilir.

This study was aimed to investigate the effects of enzyme resistant starch (ERS)which is rapidly growing product in recent years obtained by autoclaving-retrogradation (AR)method, on the rheological properties of bread dough and some chemical properties of bread. In pure rice starch, while there was not ERS found at the beginning, 0.57% ERS was occurred after AR application. moisture, ash and total starch content of AR applied ERS (A-ERS) were found as 8.74%, 0.50%, 70.82% respectively.A-ERS was added in to wheat flour at 0%, 2%, 4% and 6% levels replacement with wheat flour. Effects of A-ERS on dough rheological properties was evaluated by using amylograph, Kieffer dough and gluten extensibility rig (KER) and Chen–Hoseney Dough Stickiness Rig tests (CHT). The lowest amylograph peak viscosity (782 BU) was observed when A-ERS was added at 6% concentration and the maximum force (Rmax) measured with KER was shown the highest value as 65.96 g by the addition of 2% A-ERS. The extensibility increased with the addition of 4% and 6% A-ERS while at 2% addition level it was given the similar values with control sample.. CHT tests showed that inclusion of 2% A-ERS did’nt cause any significant change on the stickiness, work of adhesion and dough strength but significant increase on these parameters were observed as the level of A-ERS increased from 2 to 4 and 6% respectively. The amount of resistant starch present in the chemical composition of the bread increased proportionally with the addition rate of A-ERS. As a result; RS was occurred with AR application, substitution at 2% of A-ERS gave rheological values at least as good as the control sample. However, in order to achieve significant dietary fiber increase in bread, it was concluded that A-ERS should be added at least 6% level.Thus it can be suggested that A-ERS can be used as a valuable ingredient to enhance the functional properties of bakery products.

Bu çalýþmanýn amacý, dondurarak kurutulmuþ meyve tozlarýnýn kek hamurlarýna ilavesinin kekler üzerindeki etkilerinin incelenmesidir. Kek hamuruna meyve tozlarýnýn eklenmesiyle, keklerin nem içeriðinde önemli bir düþüþ gözlenmiþtir (%6.96-34.13, p<0.05). Ayva tozu içeren kek en yüksek hacim (90.56-92.78 mm) ve simetri indeksi (6.13-7.00 mm) deðerlerine sahiptir. Keklerin C vitamini içeriði (%6.17-32.94) kek hamuruna meyve tozu ilavesiyle önemli ölçüde artmýþtýr. Duyusal analiz sonuçlarýna göre balkabaðý tozu içeren kekler panelistler tarafýndan daha çok beðenilmiþtir.

The objective of this research is to observe the effect of the addition of freeze-dried fruit puree powders to cake batter during cake production. The moisture content data pointed out that the addition of fruit powders to the cake batter resulted in a decrease in the moisture content values of the cakes (6.96-34.13%, p<0.05). The cake with quince powder had the highest volume (90.56-92.78 mm) and symmetry index values (6.13-7.00 mm). The vitamin C content (6.17-32.94%) of the cakes significantly increased with the addition of fruit powder to the cake batter. The sensory evaluation showed that the cake containing pumpkin powder had greater acceptance by the panelists.

Bu çalýþmada tarhun ve olgunlaþtýrma süresinin sucuðun bazý kalite parametreleri ve uçucu profili üzerindeki etkisinin araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr. Sucuk örneklerinde 3 farklý seviyede (% 0.25,% 0.50 ve % 0.75) tarhun ve kontrol olarak tarhun içermeyen örnek kullanýlmýþtýr. Analizler olgunlaþma süresinin 0., 3., 5., 7., 9. ve 13. günlerinde yapýlmýþtýr. Tarhun varlýðý, L *, b * deðerlerini etkilemezken sucuk örneklerinin pH, a * (P <0.01), aw (P <0.05) ve TBARS deðerlerini istatistiksel olarak etkilemiþtir. Tarhun, göstermiþ olduðu % 90 ± 0.3 DPPH süpürme aktivitesi ile uyumlu olarak sucukta antioksidan aktivite göstermiþtir. Uçucu profili deðerlendirildiðinde, tarhun ilavesinin etki ettiði major bileþenin Anisole, p-allyl- olduðu belirlenmiþtir. Sonuç olarak kullanýlan konsantrasyonlardaki tarhun varlýðýnda, sucukta olgunlaþtýrma sýrasýnda antioksidatif etki tespit edilirken, pH ve aw gibi bazý kalite özellikleri üzerinde arzu edilmeyen deðiþimler gözlenmemiþtir.

The goal of the present study was to investigate the effect of tarragon and ripening period on certain quality parameters and the volatile profile of sucuk (Turkish dry fermented sausage). Tarragon was used in sucuk samples at three distinct levels (0.25 %, 0.50 % and 0.75 %), and tarragon-free samples were used as control. Analyses were performed on the 0., 3., 5., 7., 9. and 13. days of ripening time. Although the presence of tarragon did not affect L * and b * values, the pH, a * (P<0.01), aw (P<0.05), and TBARS values of the sucuk samples were statistically affected. Tarragon demonstrated antioxidant activity in sucuk in accordance with 90 % ± 0.3 DPPH scavenging activity. When the volatile profile was evaluated, the key component affected by the addition of tarragon was determined as Anisole, p-allyl-.As a result, while an antioxidative effect was detected during ripening in the presence of tarragon in sausage, undesirable changes were not observed on some quality characteristics such as pH and aw.

Bitkiler, çok eski zamanlardan beri saðlýk üzerine olumlu etkilerinden dolayý çeþitli þekillerde kullanýlmaktadýr. Bitki çaylarý bu kullaným þekillerinden en yaygýn olaný ve yüksek fenolik madde içeriðinden kaynaklý yüksek antioksidan aktivite özelliðine sahip olanýdýr. Bu çalýþmanýn amacý sarý kantaron (Hypericum perforatum) ve ýtýr (Perlargonium graveolens) bitkilerinden mikrodalga ve ultrason destekli ekstraksiyon yöntemleri kullanýlarak elde edilen ekstraktlardan hazýr çay üretebilmektir. Kontrol grubu olarak maserasyon yöntemi ile elde edilen ekstraktlar kullanýlmýþtýr. Mikrodalga destekli ekstraksiyon iþlemi için farklý mikrodalga güçleri (90, 180 ve 270 W) ve farklý iþlem süreleri (10, 20, 30 ve 50 dakika) kullanýlmýþtýr. Ayný amaçla ultrason destekli ekstraksiyonda da farklý ultrason güçleri (14, 35 ve 56 W) ve farklý iþlem süreleri (1, 10, 20, 30 ve 60 dakika) uygulanmýþtýr. Ekstraksiyon iþlemlerinden elde edilen toplam fenolik madde miktarýna göre optimum iþlem koþullarý belirlenmiþtir. Mikrodalga destekli ekstraksiyonda sarý kantaron bitkisi için 180 W-40 dakika en uygun proses koþulu iken, ýtýr bitkisi için en uygun iþlem koþulu 180 W-30 dakika olarak belirlenmiþtir. Ultrason destekli ekstraksiyon iþlemine göre ise optimum koþullar sarý kantaron bitkisi için 56 W-30 dakika iken ýtýr bitkisi için 14 W-60 dakikadýr. Çalýþmada elde edilen bulgular ýþýðýnda, yeni teknolojiler ile daha kýsa sürede ve daha yüksek fenolik madde içeriðine sahip ekstraktlar elde edildiði ve çözünürlük deðerleri kýyaslandýðýnda hazýr bitki çayý üretiminde kullanýlacak ekstraktlar için mikrodalga destekli ekstraksiyonun daha tercih edilebilir bir yöntem olduðu sonucuna varýlmýþtýr.

Plants have been used since ancient times due to their positive effects on health. Herbal teas are most commonly used and have high antioxidant activity due to their high phenolic content. The aim of this study is to produce instant tea from plant extracts obtained from St. John's Wort (Hypericum perforatum) and geranium (Perlargonium graveolens) by using microwave and ultrasound assisted extraction. Extracts obtained by maceration method were used as control group. Different microwave powers (90, 180 and 270 W) and different processing times (10, 20, 30 and 50 minutes) were used for the microwave oven process. For the same purpose, different ultrasound powers (14, 35 and 56 W) and different processing times (1, 10, 20, 30 and 60 minutes) were applied in ultrasound assisted extraction. Optimum processing conditions were determined according to the total phenolic content obtained from extraction processes. In the microwave-assisted extraction, 180 W-40 minutes was the optimum process condition for St. John's Wort while the optimum process condition was 180 W-30 minutes for the geranium. According to the ultrasound-assisted process, the optimum was 56 W-30 minutes for St. John's Wort plant and 14 W-60 minutes for geranium. In the light of the results of the study, it was concluded that the microwave assisted extraction method is more preferred new technology for extracts with higher phenolic content obtained in a shorter time.

Bu çalýþmada, ülkemizde aðýrlýklý olarak keçi sütü ile üretilen peynirlerin (n=13) genel kompozisyonu, yað asidi bileþimi ile konjuge linoleik asit (KLA) içeriði belirlenmiþtir. Sonuçlar, tüm peynirlerin yað asidi bileþimlerinin benzer olduðunu göstermiþtir. Farklý peynir örneklerindeki kýsa ve orta zincirli yað asitleri nispi bulunma oranlarýna göre bütirik, kaproik ve kaprilik asit olarak sýralanmýþtýr. Tüm peynir örneklerinde oransal olarak en fazla bulunan uzun zincirli yað asitleri sýrasýyla palmitik, oleik, miristik, stearik, laurik, linoleik ve palmitoleik asit olmuþtur. Peynirlerde en fazla bulunan doymuþ yað asitleri olarak palmitik, miristik ve stearik asit belirlenmiþtir. Peynirlerde, en fazla bulunan yað asidi ve doymamýþ yað asidinin sýrasýyla palmitik asit ve oleik asit olduðu tespit edilmiþtir. Tüm peynir örneklerinde laurik asidin kaprik aside oraný 0.78'den düþük bulunmuþtur. Peynir örneklerinde toplam KLA içeriðinin 1.79 ile 4.83 mg/g yað arasýnda deðiþtiði tespit edilmiþtir. En yüksek KLA içeriði %70 keçi sütü ve %30 inek sütü karýþýmýndan üretilen beyaz peynirde, en düþük KLA içeriði ise %50 keçi, %45 koyun ve %5 inek sütü karýþýmýndan üretilen Ezine peynirinde belirlenmiþtir. Özellikle, iki beyaz peynir örneði, tüketicilerin günlük KLA alýmýna önemli katký yapma potansiyeline sahiptir. Çalýþma sonuçlarý, Türkiye’de üretilen ticari peynirlerin KLA içeriklerinde büyük bir deðiþkenlik olduðunu göstermiþtir.

In this study, approximate compositions, fatty acid (FA) composition and conjugated linoleic acid (CLA) content of commercial cheeses (n=13) produced predominantly with goat milk in Turkey were determined. FA compositions of cheeses were similar. Major short and medium chain FAs in cheese samples included butyric, caproic and caprylic acids, respectively, according to their relative presence rates. Palmitic, oleic, myristic, stearic, lauric, linoleic and palmitoleic acids were found as the major long chain FAs in all cheese samples while palmitic, myristic and stearic acids were the major saturated FAs in a decreasing order. Palmitic acid was the major FA in cheeses while oleic acid was the dominant unsaturated FA. The ratio of lauric to capric acid was lower than 0.78 in all cheese samples. The range for the total CLA contents of cheese samples was from 1.79 to 4.83 mg/g fat. The highest CLA content was determined in a white cheese sample produced by a mixture of goat (70%) and cow (30%) milk while the lowest value was detected in an Ezine cheese sample produced by a mixture of goat (50%), sheep (45%) and cow (5%) milk. Especially, two white cheeses with a high CLA content could significantly contribute to the daily CLA intake of consumers. Results indicated that commercial cheese samples produced in Turkey had a high variability in their CLA contents.

Bu çalýþmada, farklý oranlarda çift katmanlý hidroksit bileþikleri (LDH) içeren bir seri jelatin-metakrilat (JelMA)/ Ýpek fibroin (J/IF LDH) doku iskeleleri hazýrlanmýþ, LDH nanopartiküllerinin fiziksel, kimyasal, mekaniksel ve biyolojik özellikleri üzerine etkileri ve kemik dokusu olarak kullanýlabilirliði araþtýrýlmýþtýr. Mg/Al LDH nanopartikülleri hidrotermal metot ile sentezlenmiþ, FTIR, XRD, ICP-MS, TEM, partikül boyu ve zeta potansiyeli analizleri ile karakterize edilmiþtir. Mg/Al LDH nanopartiküllerinin sitotoksisitesi osteoblast hücre hattý kullanýlarak 3,(4,5-dimetiltiazol-2-il)-2,5-difenil tetrazolyum bromid (MTT) testi ile belirlenmiþ ve toksik olmadýklarý bulunmuþtur. J/IF LDH doku iskeleleri Irgacure2659 (fotobaþlatýcý) varlýðýnda UV ýþýðý altýnda mikro-kalýplama tekniði ile hazýrlanmýþtýr. Yapýsý FTIR analizi ile karakterize edilmiþtir. Þiþme analizi, mekaniksel dayaným testi ve osteoblast hücreleri ile hücre-adezyon testi gerçekleþtirilmiþtir. Tüm sonuçlar, Mg/Al LDH nanopartikül katkýlý doku iskelelerinin kemik doku mühendisliði uygulamalarý için yapay kemik üretiminde kullanýlabileceðini göstermiþtir.

In this study, a series of gelatin-methacrylate (GelMA)/ Silk fibroin tissue scaffolds with different contents of layered double hydroxides (LDHs) were prepared (J/IF LDH), the effects of Mg/Al LDH nanoparticles on physical, chemical, mechanical and biological properties of scaffolds and their use as bone tissue were investigated. Mg/Al LDH nanoparticles were synthesized by hydrothermal method and characterized by FTIR, XRD, ICP-MS, TEM, particle size and zeta potential analysis. The cytotoxicity of Mg/Al LDH nanoparticles was assesed by using 3,(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyl tetrazolium bromide (MTT) assay with osteoblast cell line. Mg/Al LDH nanoparticles were found to be non-toxic. J/ IF LDH tissue scaffolds were prepared by micro-molding technique under UV light in the presence of Irgacure2659 (photoinitiator). Their structure were characterized by FTIR analysis. Swelling analysis, mechanical strength test and cell-adhesion test were performed with osteoblast cell line. All results showed that tissue scaffolds with different contents of Mg/Al LDH nanoparticles have great potential in artificial bone tissue production for bone tissue engineering applications.

Bu çalýþmada, pirazol türevi bir molekülünün iyonofor olarak kullanýldýðý yeni tümüyle katý hal kontak poli(vinilklorür) (PVC) membran potasyum sensörü geliþtirildi. Potasyum seçici sensör poli (vinilklorür), iyonofor, anyon dýþlayýcý (potasyum tetrakis (p-klorofenil) borat (KTpClPB)) ve plastikleþtirici (bis (2-etilheksil) adipat (DEHA)’ýn 32.0: 4.0: 1.0: 63.0 (mg) bileþimine sahiptir. Geliþtirilen potasyum seçici sensör, 6.02 × 10-6 M’lýk düþük algýlama limiti ile 1.0 × 10-5 - 1.0 × 10-1 M konsantrasyon aralýðýnda doðrusal olarak çalýþmaktadýr. Geliþtirilen potasyum seçici sensör pH 6.0 - 10.0 aralýðýnda çalýþmaktadýr ve iyi tekrarlanabilirlik, seçicilik ve 10 saniyelik kýsa cevap zamanýna sahiptir. Son olarak, geliþtirilen potasyum seçici sensör musluk suyu ve ilaç örneðinde potasyum tayininde baþarýyla kullanýlmýþtýr.

In this study, a novel all-solid-state contact poly(vinylchloride) (PVC) membrane potassium selective sensor with a pyrazole derivative molecule as an ionophore has been developed. The potassium selective sensor has a composition of poly(vinyl chloride) (PVC), ionophore, anion excluder (potassium tetrakis (p-chlorophenyl) borat (KTpClPB)) and plasticizer (bis(2-ethylhexyl) adipate (DEHA)) in the ratio of 32.0: 4.0: 1.0: 63.0 (mg). The potassium selective sensor works in a linear concentration range of 1.0 × 10-5 to 1.0 × 10-1 M with a low detection limit of 6.02 × 10−6 M The developed potassium selective sensor works in pH range of 6.0 - 10.0 and has good repeatability, selectivity and a short response time of 10 seconds. Finally, the developed potassium selective sensor was successfully used in the determination of potassium in tap water and a drug sample.

Bu çalýþmada, Niðde-Ulukýþla yöresine ait Pb-Zn kompleks cevherinin optimum flotasyon þartlarý araþtýrýlmýþtýr. Deneysel çalýþmalarda kullanýlacak olan cevher numunesinin serbestleþme tane boyutu (d80) belirlenmiþ ve mineralojik analizleri gerçekleþtirilmiþtir. Flotasyon deneyleri, %30 katý oranýnda, 10 L/dk hava akým hýzýnda, 1250 dev/dk karýþtýrma hýzýnda ve pH=9’da gerçekleþtirilmiþtir. Öðütme, Pb ve Zn kaba flotasyonu devresinde kullanýlmasý gerekli olan reaktifler ve miktarlarý belirlenmiþtir. Deneylerde, öðütme devresinde 8 dakika, Pb Devresinde 4 dakika, Zn Devresinde 5 dakika kondisyon süresi uygulanmýþtýr. Sonuç olarak, %80.63 verim ile %55.13 Pb ve %77.60 verim ile %37.32 Zn kazanýlabileceði görülmüþtür.

In this study, optimum flotation conditions of Pb-Zn complex ore from Niðde-Ulukýþla region were investigated. The liberalization grain size (d80) of the ore sample to be used in experimental studies was determined and mineralogical analyzes were performed. Flotation experiments were performed at 30% solid ratio, 10 L/min air flow rate, 1250 rpm stirring speed and pH = 9. Reagents and their amounts were determined in grinding, Pb and Zn rough flotation circuits. 8 minutes in the grinding circuit, 4 minutes in Pb Circuit and 5 minutes in Zn circuit were applied to in the experiments. As a result, The lead grade of lead concentrate for 55.13%,the recovery for 80.30%, and zinc grade of zinc concentrate for 37.32%, the recovery for 77.60% were obtained.

Çalýþmada; mandalina, nar ve bal kabaðý kabuklarý gibi meyve kabuðu atýklarý kullanýlarak geleneksel asit ekstraksiyonu yöntemi ile pektin ekstrakte edilmiþtir. Farklý meyve kabuklarý kullanýlarak ve ekstraksiyon koþullarý deðiþtirilerek elde edilen pektinler karakterize edilerek ticari pektin ile karþýlaþtýrýlmýþtýr. Ham madde olarak üç farklý meyve kabuðu, ekstraksiyon ortamý için iki farklý asit türü (sitrik asit ve hidroklorik asit) ve iki farklý ekstraksiyon sýcaklýðý (80°C ve 90°C) gibi deðiþen parametrelerle pektin ekstraksiyonlarý gerçekleþtirilmiþtir. Deðiþtirilen bu parametrelerin elde edilen pektin verimine ve pektinin özelliklerine etkisi incelenmiþtir. Ekstrakte edilen pektin örneklerinin; nem ve kül içeriði, FTIR analizleri, esterleþme derecesi, eþdeðer aðýrlýðý, metoksil derecesi ve anhidroüronik asit içeriði belirlenmiþtir. Çalýþmada elde edilen pektin verimlerinin; mandalina kabuðu için %4.70-14.50, nar kabuðu için %4.40-9.25 ve bal kabaðý kabuðu için ise %2.10-4.80 deðerleri arasýnda deðiþtiði bulunmuþtur. Pektin ekstraksiyonu için çalýþmada kullanýlan meyve kabuklarý arasýnda en yüksek pektin verimi bir turunçgil meyvesi olan mandalina kabuðundan %14.50 olarak elde edilmiþtir. Yapýlan analiz ve karakterizasyon sonuçlarý; çalýþmada elde edilen pektinlerin çoðunlukla yüksek metoksilli pektinler olduðunu göstermektedir. Farklý meyve kabuklarýndan ekstrakte edilen pektinlerin verimleri, ekstrakte edilen pektinlerin özellikleri ve çevresel etkiler göz önüne alýndýðýnda ekstraksiyon ortamý olarak sitrik asitin kullanýmýnýn ve ekstraksiyon sýcaklýðý olarak 90°C sýcaklýðýn seçilmesinin daha uygun olduðu sonucuna varýlmýþtýr.

In this study; pectin was extracted using traditional acid extraction method using fruit peel waste such as mandarin, pomegranate and pumpkin peels. The pectins obtained by using different fruit peels and changing the extraction conditions were characterized and compared with commercial pectin. Pectin extractions were carried out with varying parameters such as three different fruit peels as raw materials, two different acid types (citric acid and hydrochloric acid) for the extraction medium and two different extraction temperatures (80°C and 90°C). The effects of these parameters on the pectin yield and properties of pectin were investigated. Moisture and ash content, FTIR analysis, esterification degree, equivalent weight, methoxyl degree and anhydrouronic acid content were determined for the characterisation of the extracted pectin samples. The pectin yields were found to be; 4.70-14.50% for mandarin peel, 4.40-9.25% for pomegranate peel and 2.10-4.80% for pumpkin peel. Among the fruit peels used in the study for pectin extraction, the highest pectin yield was obtained as 14.50% from the mandarin peel, which is a citrus fruit. The results of the analysis and characterization show that the samples are mainly composed of high methoxy pectins. Considering the yields of extracted pectins from different fruit peels, their properties and environmental effects, it was concluded that it is more appropriate to use citric acid as the extraction medium and to select the extraction temperature of 90 °C.

Kaðýt fabrikasý çamur atýðýnýn (KFÇA) farklý sýcaklýklarda iki saat süre ile karbonizasyonundan elde edilen karbonizasyon ürünü ile sulu çözeltilerden Cd(II) iyonlarýnýn adsorpsiyonunun incelendiði bu çalýþmada, karbonizasyon sýcaklýðýnýn artmasýyla adsorpsiyon veriminin arttýðý gözlenmiþtir. Cd(II) iyonlarýnýn adsorpsiyon verimi büyük ölçüde ortamýn pH’sýna baðlýdýr. 100 mg/L’lik Cd(II) çözeltisinin 5 g/L dozunda 300, 400 ve 500 0C’deki karbonizasyon ürünü ile 240 dakika süre ile pH 5.5’da temas ettirilmesiyle mevcut Cd(II) iyonlarýnýn sýrasýyla %45.3, %52.4 ve %61’i giderilmiþtir. Bu deðerler Cd(II) iyonlarýnýn baþlangýç konsantrasyonu 50 mg/L olarak alýndýðýnda %56, %65.3 ve %73.4’e yükselmiþtir. 100 mg/L’lik baþlangýç konsantrasyonu için doz 20 g/L olarak uygulandýðýnda ise mevcut Cd(II) iyonlarýnýn tamamý (300 0C’deki karbonizasyon ürünü hariç) adsorplanmýþtýr. Her karbonizasyon ürünü için elde edilen sonuçlar Langmuir ve Freundlich izotermlerine uygulanmýþtýr. Kadmiyum adsorpsiyon kinetiði, ikinci dereceden bir model ile tanýmlandý ve kadmiyum adsorpsiyon izotermi, Langmuir modeline daha iyi uyduðu belirlendi. Sonuçlarýn izoterm denklemlerine uygulanabilirliði ve izoterm sabitlerinin deðerinin karbonizasyon sýcaklýðýna baðlý olarak deðiþimleri irdelenmiþtir.

In this study, in which the adsorption of Cd (II) ions from aqueous solutions with the carbonization product obtained from the carbonization of paper mill waste sludge at different temperatures for two hours, it was observed that the adsorption efficiency increased with the increase of the carbonization temperature. The adsorption efficiency of Cd (II) ions depends largely on the pH of the environment. By contacting the 100 mg/L solution of Cd (II) with the carbonization product at 300, 400 and 500 0C at a dose of 5 g/L for 240 minutes at pH 5.5, the current Cd (II) ions were 45.3%, 52.4% and 61% removed. These values increased to 56%, 65.3% and 73.4% when the initial concentration of Cd (II) ions was taken as 50 mg/L. When the dose was applied as 20 g/L for the initial concentration of 100 mg/L, all of the existing Cd (II) ions (except the carbonization product at 300 0C) were adsorbed. The results obtained for each carbonization product were applied to the Langmuir and Freundlich isotherms. The cadmium adsorption kinetics were defined with a second order model and the cadmium adsorption isotherm was determined to fit the Langmuir model better. The applicability of the results to the isotherm equations and the changes in the value of the isotherm constants depending on the carbonization temperature were examined.