PCL has limited use in drug delivery systems and tissue engineering due to its slow biodegradability. Studies are continuing on the degradation process of PCL. This study was carried out to determine the effects of graphene derivative filler on the structural and biodegradability properties of PCL composite films. PCL composite films filled with the same content (0.5 wt%) of graphene oxide (GO), reduced graphene oxide (RGO), and graphene nanoplatelets (GNP) were prepared by the liquid-phase ultrasonic mixing method. Characterization studies of the films were analyzed by X-ray diffraction (XRD), Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR), optical microscopy (OM), and surface roughness tests. All fillers were homogeneously distributed in the polymer matrix, and polymer-filler interactions were achieved. Graphene derivatives showed different effects on nucleation, and the PCL/RGO film had the finest grain structure. The highest weight loss occurred in PCL/GO film, which had the highest porosity (23.49%) and surface roughness value of 12.33 µm. This study proposes the addition of graphene derivatives (GO and RGO) with oxygen-containing functional groups to the PCL matrix as a viable way to control the degradation process of PCL.
Keywords: Polycaprolactone film, Graphene oxide, Reduced graphene oxide, graphene nanoplatelet, BiodegradabilityPolikaprolakton (PCL), yavaş biyobozunurluğu nedeniyle ilaç dağıtım sistemlerinde ve doku mühendisliğinde sınırlı kullanıma sahiptir. PCL’ nin bozunma sürecini üzerine çalışmalar devam etmektedir. Bu çalışma, grafen oksit (GO), indirgenmiş grafen oksit (RGO) ve grafen nanoplatelet (GNP) dolgu maddelerinin PCL kompozit filmlerin yapısal ve biyobozunurluk özellikleri üzerindeki etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. GO, RGO ve GNP dolgularının aynı miktarları (ağ.% 0.5) kullanılarak sıvı faz ultrasonik karıştırma yöntemi ile PCL kompozit filmleri hazırlanmıştır. Filmlerin karakterizasyon çalışmaları X-Işını Kırınımı (XRD), Fourier dönüşümlü Infrared spektroskopisi (FTIR), Optik mikroskop (OM) ve yüzey pürüzlülüğü testleri ile analiz edilmiştir. Tüm dolgu türlerinin polimer matrikse homojen dağıldığı ve polimer-dolgu etkileşimlerinin sağlandığı tespit edilmiştir. Grafen türevlerinin çekirdeklenme üzerinde farklı etkiler gösterdiği ve PCL/RGO filminin en ince taneli yapıya sahip olduğu tespit edilmiştir. En yüksek gözeneklilik oranıyla (%23.49) ve 12.33 µm yüzey pürüzlülüğü değeri ile PCL/GO filminde en yüksek ağırlık kaybı gerçekleşmiştir. Bu çalışma oksijen içeren fonksiyonel gruplara sahip grafen türevlerinin (GO ve RGO) PCL matriksine ilave edilmesi ile biyobozunurluk artışının PCL’ nin bozunma sürecini kontrol etmek için uygun bir yol olduğunu önermektedir.
Anahtar Kelimeler: Polikaprolakton film, Grafen oksit, İndirgenmiş grafen oksit, grafen nanoplatelet, Biyobozunurluk