Bu çalýþmada, betonarme konsol istinat duvarlarýnýn optimum tasarýmý için Parçacýk Sürü Optimizasyonu (PSO) tabanlý bir algoritma kullanýlmýþtýr. Tasarýmda düþey yüklerle beraber statik yatay zemin itkileri de dikkate alýnmýþtýr. TS-500’de yer alan betonarme tasarýmý ile ilgili koþullar ve TS-7994’te yer alan kayma, devrilme ve taþýma gücü kontrolleri ile ilgili koþullar, optimizasyon probleminin kýsýtlarý olarak ele alýnmýþtýr. Tasarým sonuçlarýnýn PSO çözüm parametrelerine duyarlýlýðýný araþtýrmak amacýyla bir duyarlýlýk analizi yapýlmýþtýr. Elde edilen sonuçlar PSO tabanlý çözüm algoritmasýnýn, betonarme konsol istinat duvarlarýnýn dikkate alýnan kýsýtlar saðlanacak þekilde optimum tasarýmýnda etkili bir araç olarak kullanýlabileceðini göstermiþtir.

In this study, a Particle Swarm Optimization (PSO) based algorithm is used for optimum design of reinforced concrete cantilever retaining walls. Besides vertical loads, both active and static lateral ground pressures are considered for design. Reinforced concrete design rules defined in TS-500 and checking procedures about sliding, overturning and bearing capacity failures defined in TS-7994 are taken into account as constraints of the optimization problem. In order to evaluate the relationship between optimum design results and values of PSO solution parameters, a sensitivity analysis is performed. Results show that, PSO based solution algorithm may be used as an efficient tool for optimum design of reinforced concrete cantilever retaining walls by satisfying all considered constraints.

Bu çalýþmada, foto gerçekçi bir mozaik oluþturmak için karþýlaþtýrma tabanlý bir sýnýflandýrma tekniði geliþtirilmiþ ve sayýsal olarak uygulamasý yapýlmýþtýr. Geleneksel mozaik üretim tekniklerinin aksine, taþlarýn geometrik biçimleri öne sürülen teknikte mozaiðin görsel baþarýsýnda rol oynamamaktadýr. Geliþtirilen teknikte breþli kayalardan üretilen mozaik taþlarýnýn deðiþken yüzey görüntüleri, hedeflenen belirli þekilleri oluþturmak için karþýlaþtýrmaya dayalý bir algoritma ile iþlenmiþ ve taþlar mozaiðin görsel baþarýmý en yüksek olacak þekilde konumlandýrýlmýþtýr. Bu amaçla, breþli kayalardan kare formunda kesilerek elde edilen mozaik taþlarý, geliþtirilen algoritma ile iþlenerek hedeflenen örnek resimlerin oluþturulmasýnda kullanýlmýþtýr. Teknik veri tabanýnda az sayýda mozaik taþý bulunduðu durumlarda bile oldukça tatmin edici baþarýmlar göstermiþtir. Geliþtirilen teknik hesaba dayalý olduðu için geleneksel mozaik üretim sürecindeki en önemli unsur olan kalifiye iþ gücüne ihtiyaç duymamaktadýr ve geleneksel mozaik üretim tekniði için üretimi zaman alan büyük boyutlardaki mozaiklerin çok hýzlý ve ucuz bir þekilde üretilmesini saðlayabilmektedir. Geliþtirilen teknik ile üretilen mozaikler farklý görsel yüzey özelliklerine sahip breþli kayalardan kesilen mozaik taþlarý ile oluþturulduklarý için, çoðu zaman homojen olmayan görsel özelliklerinden dolayý atýl kalan taþlarýn da kullanýlmasýný saðlamaktadýr. Teknik, üretilecek mozaik için pratik olarak bir boyut sýnýrlamasý koymadýðýndan dolayý, büyük açýklýklara sahip müzeler, lobiler ve hatta dýþ cepheler ve meydanlar için kullaným olanaðý sunmaktadýr.

A comparison based tile classification technique has been developed and applied computationally in order to compile a mosaic, which constituting tiles emplaced as to form a particular figure. The mosaics are generated using the surficial shapes of the tiles. Unlike the conventional mosaic tiling process, geometric properties of the tiles do not have any role for the proposed methodology. Therefore, square breccia rock tiles, having variable surface appearances, have been used by processing with the developed algorithm and lined up as to form targeted sample images. The technique showed satisfactory results even with a limited number of tiles in the database. The compilation of the mosaic with the proposed methodology is a very fast and cheap process, which makes it ideal to follow the different requirements of the individual customers and eliminates skilled workforce in the production. Since the mosaic contains different ratios of breccia tiles, having variable surface appearances, the gap between the market prices of the tile groups has been eliminated and an extra value to the final product has been added by attributing an artistic value. The technique offers practically no size limitation for a mosaic, which makes it suitable for large coverings such as ones in museums, lobbies and even for open spaces. The methodology presented in this study allows creating photorealistic mosaics having higher engineering properties

Bu çalýþmada, betonarme perdelerin anizotropik malzeme davranýþý esas alýnarak çözümlendiði bir sonlu eleman geliþtirilmiþtir. Çözümde sonlu elemanýn, kesitte çekme veya basýnç bölgesinde kalmýþ olmasýna göre, farklý eleman rijitlik matrisleri kullanýlmýþtýr. Betonarme perde modelinin yatay yükler altýnda doðrusal olmayan davranýþý incelenmiþtir. Bu davranýþ çubuk sistemlerdeki plastik mafsal hipotezinin benzeri olarak, düðüm noktalarý arasýnda sonlu elemanýn doðrusal elastik davrandýðý, plastik þekil deðiþtirmelerin düþey plastik yer deðiþtirmeler olarak düðüm noktalarýnda toplandýðý kabulü ile tanýmlanmýþtýr. Bu kabule göre betonarme perdede plastikleþme, düþey doðrultudaki birim þekil deðiþtirmenin, elastik þekil deðiþtirme sýnýrýna eriþmesi ile gerçekleþir. Sonlu elemanýn tanýmýnda perdenin sadece kat hizalarýnda bölünmesinin, çözüm için yeterli olduðu yer deðiþtirme fonksiyonlarý seçilmiþtir. Çalýþmada elde edilen sonuçlar farklý bir bilgisayar programý ile elde edilen çözümler ve deney sonuçlarý ile karþýlaþtýrýlmýþtýr.

In this study, a finite element which has been analyzed based on anisotropic behavior of reinforced shear walls is developed. Element stiffness matrices were varied based on whether the element is in the tension or the compression zone of the cross-section. Nonlinear behavior of reinforced shear wall model is investigated under horizontal loads. This behavior is defined with a similar approach to plastic hinge assumption in frame structures that the finite element behaves lineer elastic between joints and plastic deformations are concentrated on joints as vertical plastic displacements. According to this acceptance, plastic behavior of reinforced shear wall occurs when the vertical strain reaches elastic strain limit. In the definition of finite element, displacement functions are chosen considering that the partition of shear walls just at floor levels, are enough for solution. Results of this study are compared with the solution obtained from a different computer programme and experimental results.

Barajlarýn ekoloji üzerinde olumlu ve olumsuz etkileri vardýr. Bölge ikliminde meydana gelen deðiþim en önemli etkilerinden biridir. Bu çalýþmada, Vali Recep Yazýcýoðlu Gökpýnar Baraj Gölü’nün Denizli Ýli iklimine etkisi araþtýrýlmýþtýr. Çalýþmada Denizli ili meteoroloji istasyonundan alýnmýþ maksimum, minimum ve ortalama sýcaklýk, rüzgâr hýzý, yaðýþ ve buharlaþma verileri kullanýlmýþtýr. Baraj yapýlmadan önceki ve sonraki verilerdeki mutlak deðiþimler incelenmiþtir. Baraj yapýmýndan sonra maksimum, minimum ve ortalama sýcaklýklarda tüm aylarda artýþ gözlenmiþtir. Yaðýþ miktarlarýnda baraj yapýldýktan sonra, önceki döneme göre Ocak, Þubat ve Ekim aylarýnda artýþ olduðu halde, diðer aylarda azalma olduðu gözlenmiþtir. Buharlaþma ve rüzgâr hýzý parametrelerinde çok az deðiþim olmuþtur. Trend analizi için Lineer Regresyon, Mann-Kendall ve Sen yöntemleri kullanýlmýþtýr. Tüm yöntemlerde maksimum, minimum ve ortalama sýcaklýklar ve rüzgâr hýzýnda artan yönde bir eðilim olduðu, buharlaþma ve yaðýþta önemli bir eðilim olmadýðý görülmüþtür.

Dams have both positive and negative effects on the environment. The most important effect can be defined as the regional climate change. In this study, the impact on Denizli city climate of Vali Recep Yazýcýoðlu Gökpýnar Dam Lake was determined. In this study, Denizli city meteorological station (maximum, minimum and mean temperatures, total precipitation and wind speed) data were used. Before and after from the dam construction; absolute changes are examined. After the dam construction; maximum, minimum and average temperature increase was observed in all months. A rainfall was observed to be increased in January, February and October on after dam construction, but another times was observed to be decreased. The evaporation and wind speed parameter has been little change. Linear regression, the Mann-Kendall and Sen’s Method for trend analysis were used. All techniques considered here consistently reveal that there are upward trend in maximum, minimum and mean temperatures, wind speed, no trend in precipitation and evaporation.

Burkulmasý engellenmiþ çelik çaprazlarýn (BEÇÇ’lerin) eksenel basýnç ve çekme kapasiteleri eþit olmasýnýn yanýnda BEÇÇ’ler yüksek enerji sönümleme özelliðine de sahiptirler. Bu bakýmdan deprem bölgelerinde kullanýlmalarý giderek artmaktadýr. BEÇÇ’lerin geliþtirilmesine ait çalýþmalar ilk olarak 1970’li yýllarda Japonya’da baþlamýþtýr ve daha sonra özellikle deprem bölgesi üzerindeki ülkelerde devam etmiþtir. BEÇÇ’lerin eleman ve çerçeve benzeri sistem bazýndaki performanslarýnýn oldukça kararlý olmasýna karþýn, çerçeve sistemi içerisindeki davranýþlarýnda kiriþ, kolon, bayrak levhasý ve BEÇÇ arasýnda meydana gelen etkileþimden dolayý istenmeyen sonuçlar elde edilmiþtir. Bu çalýþma, BEÇÇ’lerin ilk olarak eleman ve çerçeve benzeri sistem bazýnda ve daha sonra çerçeve içerisinde yapýlan deneysel çalýþmalarý özetlemektedir.

Buckling restrained braces (BRBs) have high energy dissipation capacity and equal tension and compression axial load capacity. Therefore, the application of BRBs has gained popularity in seismic regions. The first studies on BRBs started in Japan in 1970 and since then more studies have been undertaken in other earthquake prone countries. Although the BRBs perform well in component and subassembly tests, they do not perform as well in frame tests because of the interaction between beam-column-gusset plate and BRB. In this study, the component and subassembly test of the BRBs and then BRB frame tests available in the literature are summarized.

Orta Doðu Teknik Üniversitesi (ODTÜ) kampüs kullanýcýlarýnýn seyahat davranýþýný geleneksel anket yaklaþýmý ile analiz etmek büyük çaba gerektirmektedir. Ancak, tüm kampüs giriþ kapýlarýnda kurulu radyo frekansý ile tanýmlama sistemi (RFID) sistemi, yerleþkedeki düzenli özel araç kullanýcýlarýnýn temel özelliklerinin belirlemek için daha ucuz ve etkin bir yaklaþýmýn geliþtirilmesine imkan saðlamaktadýr. RFID verisinin kullanýcý bilgileriyle birlikte incelenmesi, akademik personel, idari personel ve öðrencilerin yolculuklardaki geliþ ve gidiþ davranýþlarýnýn ayrý ayrý çalýþýlmasýna olanak saðlamýþtýr. Sonuçlar, özel araç tabanlý yolculuk talebinin 07.00-22.00 arasýnda aktif olduðu göstermektedir. Düzenli yolculuk yapanlarýn çoðunluðu 08.00-09.00 arasýnda yerleþkeye giriþ yaparken, akþam zirve saati 15.00’dan 19.00’a kadar daha uzun periyoda daðýlmýþtýr. Ýdari personel akþamlarý belirgin bir þekilde 17.00-18.00 arasýnda çýkarken akademik personel araç çýkýþý daha daðýnýk ve uzun süren bir profil göstermektedir. Özel araç kullanan öðrenciler çoðunlukla 09.00-10.00 saatleri arasýnda gelmekte ve çýkýþlarý 15.00’dan itibaren gece geç saatlere kadar sürmektedir. Araçlarýn yerleþke içinde kalma süreleri, özellikle sabah ve akþam zirve saatler boyunca, %43’ünün 15 dakikadan daha az kaldýðýný göstermektedir; bu da birçok taþýt pulu sahibinin büyük olasýlýkla eþ/çocuk alma/býrakma için yerleþkeden geçtiðini düþündürmektedir. Zirve saatlerde tespit edilen ters yönlü düzenli bir yolculuk akýmý, kampüs içinde yaþayanlarýn aile bireyleri tarafýndan gerçekleþtirilen yolculuklardan kaynaklanmaktadýr.

Analyzing travel behavior of Middle East Technical University (METU) campus users via traditional survey approach requires great effort. However, using Radio Frequency IDentification (RFID) system installed at all the campus entry gates provided a cheaper and an effective approach to determine basic characteristics of the campus private car commuters. The RFID data combined with traveler details enabled the study of the arrival and departure car-based commute behavior of academic personnel, administrative personnel and students, separately. The results revealed that campus car-based travel demand is mainly active between 07: 00 to 22: 00. While the majority of the private car commuters arrive during 08: 00-09: 00, the evening peak is distributed over a much longer period from 15: 00 to 19: 00. Administrative personnel have sharper evening departures between 17: 00-18: 00, while academic ones show a more scattered pattern lasting longer. Car-traveler students mostly arrive later during 09: 00-10: 00 and start leaving the campus as early as 15: 00 lasting until late evenings. Stay time of vehicles on campus revealed that 43% of all trips to campus lasted less than 15 minutes, especially during morning and evening peaks, suggesting that a high number of RFID card holders pass through the campus, possibly for pick-ups or drop-offs. A small reverse commute pattern occurred due to the trips generated by family members of those living in on-campus housing units.

Yan akýmlý anaerobik membran biyoreaktörlerin verimi yüksek kirliliðe sahip atýksular için laboratuvar ölçekli bir sistem kullanýlarak irdelenmiþtir. Sistem, yukarý akýþlý çamur yataklý anaerobik (UASB) reaktör ve ultrafiltrasyon (UF) membran modülünden oluþturulmuþtur. Sistemin verimi öncelikle seyreltilmiþ melastan hazýrlanan sentetik atýksu ile farklý hidrolik alýkonma süreleri (1-3 gün) ve organik yükleme oranlarýnda (5-15 kg KOÝ/m3.day) incelenmiþtir. Yapýlan deneysel çalýþmalar neticesinde, maksimum KOÝ giderme verimi (%95) 7.5 kg KOÝ/m3.gün organik yükleme deðerinde (KOÝgiriþ=15.000 mg/L, HRT=2 gün) elde edilmiþtir. Organik yükleme deðeri 15 kg KOÝ/m3.gün deðerine çýkartýldýðýnda sistem performansý aniden düþmüþtür. Daha sonra, besleme suyu bir alkollü içki sanayi atýksuyu ile deðiþtirilerek gerçek atýksu ile çalýþmalar yürütülmüþtür. Bu çalýþmada, maksimum toplam sistem verimi ve metan gazý oluþumu sýrasýyla %88 ve %74 olarak belirlenmiþtir.

The treatment performance of a laboratory-scale anaerobic membrane bioreactor (AnMBR) using high strength wastewater was evaluated. The AnMBR model system consisted of an up-flow anaerobic sludge blanket reactor (UASB) and an ultrafiltration (UF) membrane. Its performance was first examined using molasses based synthetic wastewater at different hydraulic retention times (1-3 days) and organic loading rates (5-15 kg COD/m3.day). As a result of the experimental studies, maximum treatment efficiency with respect to COD reduction (95%) was achieved at 7.5 kg COD/m3.day OLR (CODinfluent=15.000 mg/L, HRT=2 days) applications. When OLR was increased to 15 kg COD/m3.day, system performance decreased sharply. Similarly, methane gas production decreased by increasing OLR. After then, feed was changed to real wastewater, which was alcoholic beverage industry effluent. At this study, maximum COD removal efficiency of the system and maximum methane gas production was 88% and 74%, respectively.

Doðada yaygýn olarak bulunan nanopartiküller (NP’ler), günümüzde çeþitli alanlarda kullanýlmak üzere sentezlenmekte ve kullaným alanlarýna uygun olacak þekilde fiziksel ve kimyasal özellikleri deðiþtirilmektedir. Özellikle son 20 yýlda, NP ve nanoürünlerin üretim ve kullaným alanýnýn artmasýna paralel olarak atýk miktarýnda da hýzlý bir artýþ olduðu düþünülmektedir. NP’lerden kaynaklanan atýklar üretiminden tüketimine kadar birçok aþamada atýk olarak alýcý ortamlara deþarj edilmektedir. Ancak söz konusu nanoatýklarýn miktar ve özelliklerinin alýcý ortamlardaki etkilerinin net olarak belirlenememesi nedeniyle henüz geleneksel atýk yönetimi kapsamýnda verimli bir þekilde ele alýnamamaktadýr. Nanoatýklarýn toksik etkilerinin minimuma indirilmesi için etkili ve sürdürülebilir bir çerçevede atýk tanýmlarýnýn yapýlarak gerekli plan ve uygulamalarýn gerçekleþtirilmesi gerekmektedir. Bu çalýþmada, uluslararasý atýk yönetmelikleri göz önünde bulundurularak nanoatýklarýn tanýmý, sýnýflandýrmasý ve bertarafýna iliþkin öneriler verilmiþtir.

Naturally occurring nanoparticles (NPs) have been synthesized to be used in many sectors, and their physical and chemical properties have been modified for intended usages. Especially in the last 20 years, in parallel with an increase in production and application of NP and nanoproducts, a rapid increase in the amount of waste has been considered. Wastes occurred from production to consumption of NPs at several stages are discharged into the receiving environment. However, nanowastes cannot be discussed efficiently due to the lack of a proper determination of nanowaste quantity and characterization. In order to minimize the toxic effects of nanowastes, within an effective and sustainable framework, waste definition and necessary plans and practices need to be applied. In this study, definition, classification and recommendations on disposal of nanowastes are presented taking into account the existing international waste management legislatives.

Doðu Toroslar’da yer alan Keban Metamorfitleri, yeþilþist fasiyesinde bölgesel metamorfizmaya uðramýþ platform tipi karbonat ve kýrýntýlý kayaçlardan oluþur. Keban metamorfitlerinin yaþý, Zeryanderedeki tek bir lokasyonda gözlenen ve Permiyen yaþlý olduðu tahmin edilen, türleri saptanamamýþ mikroorganizmalara ait iki fosil (Glomospira ve Ammodiscus familyasýna ait fosiller) bulgusuna dayandýrýlmýþtýr. Metamorfik istifteki diðer formasyonlar da bu seviyeyle korele edilerek, Keban metamorfitleri için Permo-Triyas/Permo-Karbonifer yaþlarý önerilmiþ ve þimdiye kadar kullanýlmýþtýr. Bölgenin bütün jeolojik deðerlendirmeleri de bu yaþlara göre yapýlmýþtýr. Ýlk defa bu çalýþmada, çok yaygýn bir þekilde Planolites, Rhizocorallium ve Thalassinoides gibi iz fosiller gözlenmiþtir. Bu iz fosiller, Keban metamorfitlerinin orta seviyelerini temsil eden Nimri formasyonuna ait Gogodere tabakalý dolomitik-kristalize kireçtaþý üyesinin tabaka üst yüzeylerinde tespit edilmiþtir. Bu iz fosilleri içeren kireçtaþý seviyeleri, Toroslar’da Erken-Orta Triyas’ý (Skitiyen-Anisiyen) temsil eden tipik “vermiküler kireçtaþý fasiyesi”ne karþýlýk gelmektedir. Allokton konumlu Keban metamorfitleri, birbirlerini üzerleyen birkaç naptan oluþmaktadýr. Çalýþma alaný içinde üç nap vardýr; en alt napý Erken Triyas-Jura yaþlý Nimri formasyonu oluþturur, orta napý Orta-Geç Devoniyen yaþlý Keban mermerleri ile Geç Devoniyen yaþlý Delimehmet formasyonu ve en üstteki napý ise Erken Karbonifer yaþlý Süleymanlý formasyonu oluþturmaktadýr. Ayrýca orta ve üst nap içinde yeþil renkli metadiyabazlardan oluþan Triyas öncesi yaþlý metabazik arakatkýlar da gözlenmiþtir. Bölgesel deneþtirmeler Keban metamorfitlerinin Bolkardaðý Birliði’nin eþdeðeri olabileceðini göstermektedir.

Keban metamorphic rocks, located in Eastern Taurides, consist of platforms type carbonate and clastic rocks, regionally metamorphosed in greenschist facies. The age of the Keban metamorphites was based on two fossil findings (Glomospira and Ammodiscus family) which of the microorganism species were not detected and they were observed in only one location in Zeryandere, Permian aged estimated. The other formations of the metamorphic sequence were correlated with it. The age for the Keban metamorphites has been proposed as
Permo-Triassic/Permo-Carboniferous up to now. All geological evaluations of the region were based on these ages. For the first time in this study, trace fossils (vermes trace) like Planolites, Rhizocorallium and Thalassinoides have been observed extensively. These fossils were detected on the layer surfaces of the Gogodere stratified dolomitic-crystallized limestone which is a member of Nimri formation, represents the medium level of the Keban metamorphites. The limestone levels include these trace fossils correspond to a typical “vermicular limestone facies”, representing Early-Middle Triassic (Scythian-Anisian) in Taurides. Allochthonous Keban metamorphic rocks consist of several nappes which overlaid by the others. There are three nappes in the study area; the lower nappe is constitute Early Triassic-Jurassic Nimri formation, the middle nappe is constitute Late Devonian Keban marbles and Delimehmet formation and the upper nappe is Early Carboniferous Süleymanlý formation. Also metabasic intercalations consisting green metadiabases pre-Triassic aged are observed in the middle and upper nappes. The regional correlations propose that the Keban metamorphites are equivalent of the Bolkardaðý Union.

Balcýlar (Çanakkale) barit-galenit cevherleþmesi, Biga yarýmadasýndaki damar tipi kurþun-çinko-barit yataklarýnýn tipik örneklerinden birisidir. Ýnceleme alanýndaki litolojik birimler; Eosen Akçaalan andeziti, Oligosen Adadaðý piroklastikleri, Miyosen Dededað dasiti, Pliyo-kuvaterner Karaömerler bazaltý ve Kuvaterner aluvyonlar olarak ayýrtlanmýþtýr. Barit-galenit damarlarý andezitler içerisindeki faylar boyunca oluþmuþlardýr. Barit, kuvars ve galenit ana mineraller olup, bu minerallere az miktarda sfalerit, pirit, kalkopirit, kovellin ve markazit eþlik etmektedir. Baritler erken evrede iri-taneli yarý özþekilli-özþekilli kristaller (barit I) ve geç evrede kaba kristallerle girift küçük çubuksu kristaller (barit II) biçiminde iki-evreli mineralizasyonla geliþmiþtir. Kuvars küçük barit kristalleriyle birlikte geç evrede oluþmuþtur. Galenit, sfalerit, kalkopirit, pirit, markazit ve kovellin geç evre ürünleri olup, önceki oluþan barit kristalleri içerisindeki boþluk zonlarý boyunca oluþmuþlardýr. Sülfür izotop bulgularý galenitteki sülfürün bakteriyel veya inorganik sülfattan (SO4=) indirgenmiþ veya izotopik olarak hafif S-kökenle etkileþimi göstermektedir. Barit-H2S ve galenit-H2S ayrýmlaþma faktörlerinden itibaren hesaplanan δ34SH2S deðerleri, sýcaklýk koþullarýnýn 200-300 °C arasýnda olduðunu göstermiþtir. Baritlerin güncel okyanus veya Eosen deniz suyu bileþiminden daha düþük δ34S deðerleri, hidrotermal sývýlarýn magmatik yan kayaçlarla etkileþiminden kaynaklandýðý biçiminde deðerlendirilmiþtir.

The Balcýlar (Çanakkale) barite-galena mineralization is a typical example of the vein type barite-lead-zinc deposits in the Biga Peninsula. The lithologic units in the study area are Akçaalan andesite, Eocene, Adadaðý pyroclastics, Oligocene, Dededað dacite, Miocene, Karaömerler basalt, Plio-Quaternary and alluvium Quaternary. Barite-galena veins occurred along the faults developed within the andesites. Barite, quartz and galena are main minerals and are accompanied by minor amounts of sphalerite, pyrite, chalcopyrite, covellite and marcasite. The earliest barite (barite I) occurs as coarse-grained subhedral-euhedral crystals and the later (barite II) as small tabular crystals in between the earlier coarse crystals. Quartz occurs as fine-grained crystals with the later small barite crystals. Galena, sphalerite, chalcopyrite, pyrite, marcasite and covellite occur open spaces within the earlier barite (barite I) crystals. Sulfur isotopes indicate that in galena the reduced sulfur from bacterially or inorganically reduced sulphate, or from an isotopically light reduced S-source. The δ34SH2S values calculated from the barite-H2S and galena-H2S fractionation factors, in the same samples, indicate a temperature of between 200 and 300 °C. Relatively lower δ34S values of barites than dissolved sulphate in modern oceans or Eocene sea waters have been evaluated as the ore forming hydrothermal fluids were derived from interacting throughout the magmatic host-rocks.

Denizli il merkezinin 13 km kadar güneydoðu kesiminde, Gökpýnar Barajý’nýn su toplama havzasýna dar bir boðazla baðlanan Çukurköy Grabeni, 96.4 km2 yüzey drenaj alanýna sahip bir yan havza niteliðindedir. Havzanýn doðusundaki Honaz Daðý’nýn batý yamaçlarýnda irili ufaklý birçok kaynak yer alýr. Bu kaynaklar, güneydeki Tavas ovasýyla havza arasýndaki sýrtlardan doðan yüzeysel akýþlarla birleþerek Büyük Menderes Nehri’nin önemli yan kollarýndan biri olan Gökpýnar Deresini oluþturur. Ayrýca, yeraltý sularý, bu akarsularýn kýyý kesimlerinde sýzýntý kaynaklarý þeklinde yeryüzüne çýkarak akarsularý besler. Yöre halký tarafýndan açýlan birçok kuyu ve sondaj nedeniyle sürekli akar durumdaki bazý kaynak ve yan derecikler zamanla tamamen kurumuþtur. Honaz Daðý’nýn kolüvyal malzemelerinin yanal ve düþey doðrultularda düzensiz yayýlým göstermesinden dolayý, iþletilmek istenen suyun debisi kýsa mesafelerde ani deðiþiklikler gösterir. Havzanýn hem sýð yeraltý suyu hem de yüzey sularýnýn akým yönü yüzey morfolojisine baðlý olarak kuzeybatýya doðrudur. Bu sýð yeraltý sularý, küçük ve bireysel amaçlý kullanýmlar dýþýnda büyük çaplý beklentiler için yetersizdir.

Çukurköy graben, located at 13 km southeast from Denizli city, is a side basin with 96.4 km2 surface drainage area which is connected to the Gökpýnar dam catchment area through narrow strait. There are a lots of resources having various discharges on the western slopes of the Honaz mountain in the east of the Çukurköy basin. These resources were originated from runoff from the ridges which is located between Tavas plain and Çukurköy basin, and were formed the Gökpýnar creek, one of the main tributaries of Büyük Menderes river. In addition, subsurface waters feed these streams as leaks wherein groundwater level is very shallow level. By the time, local people had opened many boreholes and wells, and they caused to dry out of some continuous resources and streams. Discharge rates of scheduled pumping waters from boreholes are changing dramatically for short distances, because of irregularly located alluvial material. The flow direction of both shallow subsurface and surface waters of the basin outflows toward the northwest that is controlled by surface morphology. These shallow subsurface waters are insufficient for increasing requirements except for small and individual usages.

Yerleþim yeri seçimi ve imar planlarýnda belirleyici olan jeolojik ve jeoteknik çalýþmalar, modern kentleþmenin ilk ve en temel aþamalarýndan birisidir. Ýmar amaçlý mikrobölgeleme çalýþmalarý güvenli bir çevre ve sürdürülebilir bir kalkýnma için önemlidir. Bu kapsamda Irgýllý Beldesi’nin (Denizli) yerleþime uygunluðu araþtýrýlmýþtýr. Ýnceleme alaný, Iþýklý Gölü’nün güney kýyýsýndaki ovada alüvyonal birimler üzerinde bulunmaktadýr. Ova, sismik bakýmdan aktif kenar faylarý ile çevrelenmiþtir. Ýnceleme alanýnda çeþitli jeoteknik deneyler ile hidrojeolojik çalýþmalar yapýlmýþ, elde edilen veriler ýþýðýnda inceleme alaný yerleþime uygunluk özellikleri bakýmýndan sýnýflandýrýlmýþtýr. Elde edilen bulgular ýþýðýnda, inceleme alaný içinde kuzeyden güneye doðru daha uygun yerleþim alaný özellikleri belirlenmiþtir.

Geological and geotechnical studies, decisive on land use and development plans, are the basic stage of a modern urbanization. Microzonation studies for development plans are crucial for safe environment and sustainable development. This study is focused on settlement suitability of Irgýllý (Denizli) Municipal area. The area is on an alluvium plain where is located on south of Lake Iþýklý and surrounded by active fault lines. Some geotechnical tests and hydrogeological studies have been performed and the area was classified in terms of settlement characteristics. According to results of this study, it is determined that the southern part of the area is more suitable to settlement than the northern part.

Bu çalýþmada, manyetitli sahil kumundan, yüksek alan þiddetli kuru manyetik ayýrýcýda optimum þartlarda demir kazanýmý amaçlanmýþtýr. Kuru manyetik ayýrýcýda gerçekleþtirilen zenginleþtirme testlerinde besleme tane boyutu, besleme hýzý, rulo dönüþ hýzý, manyetik alan þiddeti ve bölücü býçak açýsýnýn, zenginleþtirme verimi ve konsantrenin Fe tenörü üzerindeki etkileri araþtýrýlmýþtýr. Optimum kuru manyetik zenginleþtirme þartlarýnda, -0.212+0.106 mm fraksiyonunda yer alan ve tenörü %48.41 Fe olan sahil kumu numunesinin, 750 Gauss’luk bir manyetik alandan geçirilmesi ile %54.41 Fe tenörlü konsantre %63.46 Fe kazanma verimi ile elde edilmiþtir.

In this study, beneficiation of beach magnetite sand was investigated by applying high intensity dry magnetic separator. The effect of feed particle size, feed rate, roll rotation speed, induced magnetic field intensity, and separator knife angle on Fe grade and recovery of the magnetite concentrate were investigated. As a result of dry magnetic separation at about 750 Gauss magnetic field conducted
with -0.212+0.106 mm size fraction under optimum conditions, a magnetite concentrate assaying 54.41% Fe was obtained with 63.46% recovery where the beach sand sample contained %48.41 Fe.

Sandýklý havzasý, Ege bölgesinin Ýç Batý Anadolu bölümünde yeralan ve Büyük Menderes havzasýna açýlan önemli bir havzadýr. Kuruçay ve Küçük Sincanlý ovalarý olmak üzere iki ovanýn birleþmesinden oluþan havza, yaklaþýk 1556 km2’lik bir alaný kapsamakta olup, yarý kapalý havza özelliði taþýmaktadýr. Havzada bulunan jeolojik birimler su bulundurabilme özellikleri açýsýndan deðerlendirildiðinde en önemli akifer birimlerin alüvyon ve Hamamçay formasyonu olduðu görülmektedir. Ayrýca, yerel olarak alüvyon tabanýnda kesilmiþ kireçtaþlarýndan da yeraltýsuyu alýnmaktadýr. Yeraltýsuyu dinamiði akifer içerisinde bulunan suyun hareketini ve mevsimsel deðiþimlerini açýklamaktadýr. Bölgede yeraltýsuyu dinamiðine açýklýk getirmek amacýyla 2007-2010 yýllarý arasýnda periyodik olarak 7 dönem seviye ölçümleri yapýlmýþ ve mevsimsel deðiþim incelenmiþtir. Genel olarak Kuruçay ovasýnda yeraltýsuyu seviyesi yaðýþlý dönemlerde 3.29-75.18 m arasýnda deðiþirken, kurak dönemlerde 4.38-83.65 m arasýnda, Küçük Sincanlý ovasýnda ise yaðýþlý dönemlerde 0.75-4.48 m ve kurak dönemlerde 1.09-4.85 m arasýnda ölçülmüþtür. Havza genelinde yeraltýsuyu akým yönü havzanýn güneyinde kuzeydoðuya; batýsýnda kuzeye ve Küçük Sincanlý ovasýnda ise güneye Karadirek çayýna doðrudur. Araþtýrma alanýnýn batýsýnda Kestel çayýna yeraltýsuyu boþalýmý sözkonusudur. Ovada ortalama yeraltýsuyu seviye düþümü 10 m civarýnda iken, özellikle Kusura ve Emirhisar bölgelerinde yeraltýsuyu seviyesinde yaklaþýk 25 m'ye ulaþan düþümler gözlenmiþtir. Bu bölgede kireçtaþý akiferine boþalým da gerçekleþmektedir. Ovada bulunan sondaj kuyularýndan tahsisin üzerinde aþýrý su çekilmesi, son yýllarda yaðýþlarýn ve özellikle de kar yaðýþlarýnýn ortalamanýn altýnda kalmasý yeraltýsuyu seviyesindeki aþýrý düþümlerin nedenidir.

Sandýklý basin located in the Inner West Anatolian part of the Aegean and it the basin open to the Büyük Menderes basin. The basin is formed a combination of Kuruçay and Küçük Sincanlý plains which is covers an area of approximately 1556 km2 and also, the basin is semi-closed. According to lithological properties of geological units in the basin, the most important aquifers are alluvial and Hamamçay formation. In addition, locally groundwater is abstracted from the limestone levels in the base of the alluvium. Groundwater dynamic is described seasonal changes and movement of groundwater in the aquifer media. In order to clarify the dynamic of the groundwater in the region, groundwater level measurements have been made periodically 7 periods between 2007 to 2010 years and seasonal variations were investigated. In general, the groundwater level in the Kuruçay basin changed from 3.29 to 75.18 m in wet period; from 4.38 to 83.65 m in dry period respectively. The groundwater level in the Küçük Sincanlý plain measured between 0.75 and 4.48 m in wet period, 1.09 and 4.85 m dry period, respectively. Groundwater flow direction is toward to northeast direction in south of the basin and to north in the west of the basin. It is also toward to the Karadirek creek in south within the Küçük Sincanlý plain. In the basin, average groundwater level decrease is 10 m. It also decreases to 25 m in Kusura and Emirhisar regions. In addition, decreasing to the limestone aquifer observed in these regions. The reasons of the excessive decrease in groundwater level are withdrawing of water from wells at over assignment and decreasing of rainfall and snowfall in recent years.

Bazý bilim adamlarý, 3 boyutlu gravite model hesaplamalarýnda, yoðunluklarý her formasyon içinde deðiþken olarak ele alýrlar. Yani yoðunluðu parametrelere baðlý bir fonksiyon olarak tanýmlarlar. Bir yeraltý tabakasý içindeki yoðunluk deðiþimi derinlikle orantýlý olarak bulunur. Bu çalýþmada, her formasyon içinde tespit edilen sismik hýz sýnýrlarý kullanýlarak, yoðunluðun deðiþken olarak göz önüne alýnmasý amaçlanmýþtýr. Sismik hýz sýnýrlarýnýn izlediði yol, yoðunluk deðiþiminin bir göstergesidir. 3B ters çözüm hesaplarýnda model geometri içindeki ana formasyonlara ek olarak bir formasyon daha tanýmlanmýþtýr. Bu ek formasyon tanýmý, her formasyon içinde mevcut olan sismik hýz sýnýrlarýnýn tümü kesintisiz kullanýlarak yapýlmýþtýr. Ýþte bu ek formasyon için hesaplanan yoðunluk, sismik hýz sýnýrlarý arasýndaki yoðunluk deðiþim miktarý olarak kabul edilmiþtir. Bu deðiþim, ana formasyonlar için hesaplanan yoðunluklara bir düzen içinde ilave edilerek, yoðunluðun derinlikle deðiþimi ayrýntýlý olarak saptanmýþtýr. Bu çalýþma, Adýyaman, Diyarbakýr ve Gaziantep bölgesine ait sismik ve açýlan kuyulara ait verilerin bir kýsmýnýn TPAO’dan alýnmasýyla düþük hýzlý yer altý modeli oluþturularak yapýlmýþtýr. Bu çalýþma sonunda sismik hýz sýnýrlarýnýn ekstra bir kütle olarak alýnmasýyla yoðunluðun derinlikle nasýl deðiþtiði saptanmýþtýr. Böylece hidrokarbon içeren düþük yoðunluklu tabaka tespit edilmeye çalýþýlmýþtýr. Hidrokarbon aramalarýnda bu yöntem kullanýlarak; daha az kuyu açýlarak sonuca gidilebilir. Bu çalýþmada, baþlangýçta yoðunluklar sabit olarak dikkate alýnmýþtýr. Fakat her tabaka içindeki yoðunluklar deðiþken olarak hesaplanmýþtýr.

It is known that densities in formations are usually assumed to be constant for gravity model calculations. This also implies that formations are homogeneous and isotropic. However, the formations are usually heterogeneous and densities vary depending on heterogeneity. For this reason, densities should be taken into account as variables. Some scientists consider densities as variables in each formation in model calculations. In other words, density is defined as a function of the required parameters. In fact, functional change is regular. However, density is an irregular variable that depends on the change boundaries of seismic velocity. In this study, it is aimed to take density into account as a variable by using detected seismic velocity boundaries at which seismic velocity changes for each formation. In addition to main formations in model geometry in 3D inversion calculations, another formation was defined. This additional formation has been described by using a combination of all of the change boundaries of seismic velocity present in each formation in a specific order. The density calculated for the additional formation estimated the variation of density between the change boundaries of seismic velocity. This variation is added to the mass densities that are calculated for the description number of each zone. So, lower-density layer comprising oil can be determined by this method. The reliability of the results of the method depends on the reliability of seismic velocity boundaries. Moreover, the increasing number of seismic velocity boundaries leads to the increasing resolution of density variations.