Bu çalýþmada; AISI 1040 çeliði, elektrik ark ve MIG ile kaynatýlýp, numuneler üretilmiþtir. Kaynaklý ve kaynaksýz numuneler tam tavlama, normalizasyon, meneviþleme ve gerilim giderme iþlemlerine tabi tutulmuþlardýr. Ýþleme tabi tutulan ve herhangi bir ýsýl iþlem yapýlmayan numunelere çekme, üç nokta eðme, çentik darbe ve sertlik testleri yapýlmýþtýr. Numunelerin çekme þekil deðiþtirmeleri kaynaksýz parçalarýn, kaynaklý parçalara nazaran daha yüksek elde edilmiþtir. Kaynaksýz ve elektrik ark kaynaðý yapýlýp, gerilim giderme iþlemi görmüþ numunelerin akma ve çekme dayaným deðerleri birbirlerine yakýn elde edilmiþtir. Martenzitik yapýnýn dýþarýda sert, içeri gittikçe yumuþak bir yapý haline geldiði görülmüþtür. Ölçülen sertlik deðerlerinin, kaynak dolgu metalinin ortasýndan baþlayýp genelde dýþarýya doðru bir artýþ gösterdiði gözlenmiþtir.

In this study, AISI 1040 welding samples were produced by arc welding and MIG. The full annealing, normalizing, tempering and stress relief annealing treatment was applied for as-received and welded samples. Made process and untreated samples tensile, three point bending, impact and hardness tests were conducted. Tensile strain of the welded parts is higher than in the welded parts. The yield and tensile strength of the as-received and electric arc welded sample has similar value after stress relief treatment. Hard martensitic structure on the outside, inside is seen increasingly become a soft structure. Increasing in hardness was observed starting from the weld filler metal to outside.

Bu çalýþmada, basit-basit ve ankastre-ankastre sýnýr þartlarý altýnda akýþkan taþýyan nanokiriþin doðrusal titreþimleri incelenmiþtir. Eringen’in yerel olmayan elastisite teorisi Euler-Bernoulli kiriþ modeline uygulanmýþtýr. Yerel olmayan elastisite teorisi MEMS ve NEMS yapýlarýn mekaniksel analizinde geliþen popüler bir tekniktir. Hareket denklemlerini ve sýnýr þartlarýný elde etmek için Hamilton prensibi kullanýlmýþtýr. Denklemler boyutsuz formda elde edilmiþtir. Elde edilen hareket denklemi ve sýnýr þartlarý malzeme ve geometrik yapýdan baðýmsýz hale getirilmiþtir. Akýþkan hýzýnýn, ortalama sabit bir hýz etrafýnda harmonik olarak deðiþtiði kabul edilmiþtir. Perturbasyon metotlarýndan biri olan çok zaman ölçekli metot kullanýlarak yaklaþýk çözümler elde edilmiþtir. Perturbasyon serisindeki ilk terim doðrusal problemi oluþturmaktadýr. Doðrusal problemin çözümü ile tabii frekanslar ve mod yapýlarý farklý sýnýr þartlarý için hesaplanmýþtýr. Her iki mesnet durumu için yerel olmayan parametre (γ) ve akýþkan hýzý (v0) artýðýnda tabii frekanslar azalmaktadýr. Sonuçlar grafiklerle sunulmuþ ve yorumlanmýþtýr.

In this study, linear vibration analysis of a nanobeam conveying fluid is investigated under simple-simple and clamped-clamped boundary conditions. Eringen’s nonlocal elasticity theory is applied to Euler-Bernoulli beam model. Nonlocal elasticity theory is a popular growing technique for the mechanical analyses of MEMS and NEMS structures. The Hamilton’s principle is employed to derive the governing equations and boundary conditions. Non-dimensional form of equations is obtained. The obtained equations of motion and boundary conditions are independent from material and geometric structure. It is assumed that fluid velocity is harmonically changed about a constant average speed. Approximate solutions were obtained using the Method of Multiple Scales, a perturbation method. The first term in perturbation series composes linear problem. Natural frequencies and mode shapes are calculated by solving the linear problem for different boundary conditions. For both boundary conditions, the natural frequencies are decreased by increasing the nonlocal parameter (γ) and the fluid velocity (v0). The results are presented and interpreted by graphics.

Bu çalýþmada, eþ kalýp ekstrüzyon yöntemi ile boyutu milimetre aralýðýnda deðiþen ticari kalitede saf magnezyum talaþýný takviye elemaný olarak kullanarak alüminyum/magnezyum makrokompozit üretilmiþtir. Kompozit karýþýmý 400 °C’de 9: 1 ekstrüzyon oranýnda ektrüzyon iþlemine tabi tutulmuþtur. Makrokompozitin karakterizasyonu mikroyapýsal inceleme, yoðunluk ve sertlik ölçümleri ile gerçekleþtirilmiþtir. Karakterizasyon sonucunda alüminyum alaþýmý ve magnezyum talaþý arasýnda yapýsal bütünlüðün saðlandýðý ve magnezyum talaþýnýn katý halde geri kazanýlabileceði tespit edilmiþtir.

In this study, aluminum-magnesium macrocomposite containing millimetre scale pure magnesium chips reinforcement was fabricated. The composite was extruded at 400 °C with an extrusion ratio of 9: 1. Characterization of the macrocomposites was carried out by microscopic examinations, density and hardness measurements. This work demonstrated that not only the structural integrity between aluminum alloy and magnesium chips but also the possibility of the solid state recycling of magnesium chips can be provided.

Otomotiv sektörü için üretilen sac þekillendirme kalýplarýnda kullanýlan ve %0.35 oranýna kadar varan düþüklükte karbon bulunan çeliklerin yüzeyleri indüksiyon yüzey sertleþtirme yöntemi ile manuel olarak ta sertleþtirilebilir. Bu çalýþmada, sac büküm kalýplarýnýn imalatýnda sýk kullanýlan 1.2333 (G59CrMoV18-5) ve EN-JS 2070 küresel grafitli dökme demir iþ parçalarýnýn yüzeylerinin geliþtirilen bir robot kontrollü indüksiyon sistemi ile sertleþtirilmesinde ýsýl iþlem parametrelerinin yüzey sertliði üzerindeki etkileri araþtýrýlmýþtýr. Ýþ parçasý malzemesi, ýsýl iþlem uygulama/sertleþtirme sýcaklýðý ve ilerleme miktarý kontrol faktörleri olarak seçilmiþ ve L18 Taguchi ortogonal dizisine göre deneyler gerçekleþtirilmiþtir. Deneysel çalýþma sonucunda; yüzey sertliði üzerinde en etkili parametreler sýrasýyla; iþ parçasý malzemesi*uygulama sýcaklýðý etkileþimi (%36.193), ilerleme miktarý (%33.92) ve uygulama sýcaklýðý (%12.655) olmuþtur. Tüm ýsýl iþlem þartlarýnda 1.2333 (G59CrMoV18-5) malzemenin yüzey sertliði daha yüksek elde edilmiþtir. Ýlerleme miktarýnýn azaltýlmasýyla her iki malzeme içinde yüzey sertlik deðerlerinin arttýðý sonucuna ulaþýlmýþtýr. Uygulama sýcaklýðýnýn artmasýna baðlý olarak yüzey sertlik deðerlerinin EN-JS 2070 malzemesi için azalýrken, 1.2333 malzemesi için arttýðý görülmüþtür. Ayrýca, seçilen þartlarda yüzey sertlik deðerlerinin tahmini için ikinci dereceden tahminsel denklem geliþtirilmiþ ve bu denklemin korelasyon katsayýsý R2=0.81 hesaplanmýþtýr.

The surfaces of the steels which are used in the sheet metal forming moulds produced for the automotive industry and which include carbon in a low amount up to 0.35% by ratio can be hardened manually through induction surface hardening method. The effects of heat treatment parameters on surface hardness in the hardening of the surfaces of workpieces made of 1.2333 cast tool steel often used in the production of sheet metal bending moulds and EN-JS 2070 spheroidal graphite cast iron using a robot-controlled induction system developed were investigated in this study. Workpiece material, heat treatment/hardening temperature, and feed rate were selected as the control factors and experiments were conducted according to L18 Taguchi orthogonal array. As a result of the experimental study, the most effective parameters on surface hardness were the interaction between workpiece material and treatment heat (36.193%), feed rate (33.92%) and treatment heat (12.655%) respectively. Under all heat treatment conditions, the surface hardness of the 1.2333 (G59CrMoV18-5) material was obtained higher. By reducing the feed rate it has been concluded that surface hardness of both materials are increased. Depending on increasing application temperature while surface hardness value decreased for EN-JS 2070 material, increased for 1.2333 material. Moreover, a predictive quadratic equation was developed to predict the surface hardness values under the selected conditions and the correlation coefficient of this equation was calculated as R2=0.81.

Ýç ya da dýþ basýnca maruz kalan tabakalý ve fonksiyonel olarak kademelendirilmiþ küresel basýnç kaplarý için iki ayrý analitik model sunulmuþtur. Her bir tabakasýnda elastisite modülü ve akma gerilmesinin kademeli bir þekilde deðiþtiði varsayýlan n tabakalý basýnç kabý için çift tekrarlamalý (rekursif) bir algoritma kullanýlmýþtýr. Fonksiyonel olarak kademelendirilmiþ basýnç kabý için ise ayný mekanik özelliklerin radyal doðrultuda bir güç fonksiyonuna baðlý olarak deðiþtiði kabul edilmiþtir. Bu heterojen (ve bunlara ilaveten homojen) basýnç kaplarýnýn ayný yük koþullarý altýndaki elastik davranýþlarý karþýlaþtýrýlmýþtýr. Elastik limit yükü (von Mises akma kretierine göre) ile kademelendirme parametresi (fonksiyonel olarak kademelendirilmiþ kap için) ve tabaka sayýsý (tabakalý kap için) arasýndaki iliþkiler incelenmiþtir. Sonuç olarak, iki tabakalý basýnç kabýnda ulaþýlan elastik limit yükü ile kademelendirilmiþ kabýn elastik limit yükü arasýndaki farkýn %70 civarýnda olduðu fakat bu farkýn 32 tabakalý kapta %2'ye inebildiði gözlenmiþtir. Diðer bir yandan, kademelendirilmiþ basýnç kabýnda akma, yüke ve kademelendirme parametresine baðlý olarak iç ya da dýþ yüzeyde oluþabilirken, tabakalý basýnç kabýnda akma r(n-1)'inci arayüz koordinatýnda gerçekleþmektedir.

Analytical models are presented for both multi-layered and functionally graded thick walled spherical pressure vessels that are subjected to uniform internal or external pressure. A double recursive algorithm is used for the n-layered vessel of which the modulus of elasticity and yield stress are assumed to change stepwise from one layer to another. In the model intended for the continuously graded one, these properties are assumed to vary in radial direction according to a power law. The elastic behaviors under the same loading conditions for such heterogeneous vessels, and the homogeneous ones alike, have been compared. The relationships between the elastic limit load (according to the yield criterion of von Mises) and the grading indices or number of layers have been investigated. As a result, it has been observed that although the difference between elastic limit load of the functionally graded and that of 2-layered pressure vessels is 70%, this difference decreases to 2% for the 32-layered one. Moreover, yielding may emerge at the inner or outer surfaces of the graded vessel depending on the load and grading parameter however it occurs at r(n-1)th interface coordinate in the multi-layered one.

Atmosfer koþullarýnda dökülebilme kabiliyetine sahip poliamid türü kestamid (döküm poliamid) olarak adlandýrýlmaktadýr. Kestamidlerin ergime sýcaklýklarýnýn poliamidlerin ergime sýcaklýklarýna göre daha düþük olmasý nedeniyle kestamidler daha iyi dayaným ve tokluk deðerlerine sahiptir. Gün geçtikçe artan kullaným alanýna sahip olan kestamidlerin sodyum, magnezyum, katý ve ya sývý yað katkýlý türleri mevcuttur. Bu çalýþmada, yarý mamul kestamidden atölye koþullarýnda yeniden üretilen numunelerin mekanik özellikleri belirlenmiþtir. Yarý mamul ve geri dönüþtürülmüþ numunelerin mekanik özellikleri ve nem emme kabiliyetleri karþýlaþtýrýlmýþtýr. Geri dönüþtürülmüþ kestamidde ortalama üniform uzama yarý mamule göre 30 kat azalýrken, ortalama çekme dayanýmý yarý mamulün ortalama çekme dayanýmýnýn %17.3’ü kadar olarak saptanmýþtýr.

A kind of polyamide which can be obtained by casting in atmospheric conditions is called as cestamide (cast polyamide). Due to cestamides have a lower melting temperature compared to polyamides, cestamides have the values of better strength and toughness. Cestamides, which their usage areas are growing over time, have also other types including additives of sodium, magnesium, solid or liquid oil. In this study, the mechanical properties of samples reproduced from scrap cestamide at workshop conditions have been determined. The values of recycled samples have been compared with the results of experiments done for semi-finished. Recycled samples have lower mechanical properties to semi-finished samples. Average uniform stretching of recycled samples 30 times lower than cestamide semi-finished samples. Recycled samples have 17.3% tensile strength to semi-finished samples.

Ni3Al partikülleri ile pekiþtirilmiþ bronz esaslý kompozit klasik toz metalurjisi (TM) tekniði ile üretilmiþtir. Pekiþtirici olarak kullanýlan partiküller döküm Ni3Al alaþýmýnýn bilyeli deðirmende öðütülmesiyle üretilmiþtir. Bronz alaþýmý bileþenlerinin tozlarý ve Ni3Al
(að. %1, 75-100μm partikül boyutunda) karýþtýrýlmýþ, eksenel olarak sýkýþtýrýlmýþ ve sinterlenerek kompozit malzeme elde edilmiþtir. Kompozit ýþýk mikroskobu ve taramalý elektron mikroskobu kullanýlarak karakterize edilmiþtir. Basma mukavemetleri ve sertlikler belirlenmiþtir. Kompozitin ve pekiþtirilmemiþ bronzun tribolojik özellikleri disk üzerinde pim geometrisinde belirlenmiþ ve sonuçlar geleneksel fenolik reçine ile baðlanan fren balatasý ile karþýlaþtýrýlmýþtýr. Sonuçlar TM bronzun kompozitten daha mukavemetli olduðunu göstermiþtir. Kompozitin sertliði TM bronzdan daha yüksektir. Sürtünme ve aþýnma testleri kompozitin aþýnma direncinin ve sürtünme katsayýsýnýn geleneksel balatadan daha yüksek olduðunu açýða çýkarmýþtýr.

The bronze based composite reinforced with Ni3Al particles was produced by classical powder metallurgy (PM) technique. Particles used as reinforcement were produced via ball milling of Ni3Al cast alloy. The powders of constituents of bronze and Ni3Al powder (1%wt.75-100μm particle in size) were mixed, compacted axially and sintered. The composite was characterized using light microscopy and scanning electron microscopy. The compression strength and hardness of composites were determined. The tribological properties of composite and unreinforced bronze were determined at pin-on-disc geometry and results were compared with conventional phenolic resin bonded brake lining. The results revealed that PM bronze has higher strength than composite. The hardness of composite is higher than PM bronze. The sliding and wear tests revealed that the wear resistance and coefficient of friction of composite are higher than conventional brake lining.

Son yýllarda hýzla yaygýnlaþan rüzgâr enerji santralleri, enerji talepleri sürekli artan ülkeler için kaçýnýlmaz bir yerel kaynak olarak deðerlendirilmektedir. Ekonomik ömürleri ortalama yirmi yýl olarak tasarlanan bu santrallerden en iyi þekilde faydalanabilmek için iþletme maliyetlerinin düþürülmesi veya üretilen enerjinin maksimize edilmesi gerekmektedir. Performans analizleri yardýmýyla, bir rüzgâr santralinde türbinlerin performanslarý gözlemlenebilir ve böylece hali hazýrda kaynaklarýn etkin bir biçimde kullanýlýp kullanýlmadýðý konusunda iþletme yöneticisine fikir sunulabilir. Bu çalýþmada rüzgâr santrallerinde mevcut veri toplama sistemlerinden elde edilen verilerin kullanýmýyla türbinlerin performans kýyaslamalarý yapýlmýþtýr. Veri Zarflama Analizi, bir rüzgâr santrali içerisinde bulunan türbinlerin iki yýllýk iþletme performanslarýný kýyaslayabilmek için kullanýlmýþ ve performans deðiþimlerinin detaylý incelenebilmesi için Malmquist Endeks ile toplam faktör verimliliði hesaplanmýþtýr. Çalýþmada, Türkiye’de faaliyette olan bir rüzgâr santralinin 2013 ve 2014 yýllarýna ait iþletme verileri kullanýlmýþtýr. Sonuç olarak, düþük performanslý türbinler belirlenmiþ, performans kayýplarýnýn sebepleri anlaþýlmaya çalýþýlmýþ ve performans arttýrýcý stratejilerin geliþtirilmesi planlanmýþtýr.

Recently, rapidly spreading wind power plants are considered as inevitable local sources by countries having ever-increasing energy demand. The best way to get more benefits from these energy plants, which have averagely 20 years of economic life, is to reduce operating costs or to maximize the produced energy. Performance of the turbine in a wind farm can be observed by performance analysis tools, so that, it could provide information to the plant manager about whether the current sources were used efficiently or not. In this study, performance comparisons of turbines were analyzed by using data taken from current data gathering systems in the wind farms. Data Envelopment Analysis is used to compare wind turbines’ two-year production performance in a wind farm and evaluated total factor productivities by Malmquist Index to examine changes in performance detailed. In the study, operation data for the years 2013 and 2014 of a current wind farm in Turkey were used. Consequently, low-performance turbines were identified, it has tried to understand the reasons for the performance losses, and development of performance-enhancing strategies were planned.

Ders ve sýnavlara ait zaman çizelgelerinin oluþturulmasý, baþta üniversiteler olmak üzere, bütün eðitim kurumlarý için oldukça yorucu ve zaman alan bir faaliyettir. Ders programý çizelgeleme problemi de derslerin ve bu derslerden sorumlu öðretim üyelerinin, problem ve kurum özellikleriyle ilgili kýsýtlar dikkate alýnarak, en uygun derslik ve zaman dilimlerine atanmasýný ifade eden bir zaman çizelgeleme problemidir. Bu makalede, 1960’lý yýllardan günümüze kadar geçen süreçte, ders programý çizelgeleme problemi alanýnda yapýlmýþ, öne çýkan bilimsel çalýþmalarýn ana hatlarýyla ele alýndýðý bir literatür taramasý sunulmuþtur. Bununla birlikte, araþtýrmacýlar tarafýndan kullanýlan çözüm yöntemlerinin; yöneylem araþtýrmasý temelli yaklaþýmlar, metasezgisel temelli yaklaþýmlar ve yeni yaklaþýmlar þeklinde gruplandýrýldýðý bir analize yer verilmiþtir.

The timetabling of courses and examinations is a challenging and time consuming activity for all educational institutions, especially universities. The course scheduling problem is a type of timetabling problem that is concerned with assigning a number of courses and instructors to the most suitable classrooms and time-slots, subject to some constraint structures on characteristics of the problem and institutions. In this paper, we analyze the main points of the outstanding studies that have conducted on the problem since 1960. In addition, solution approaches that have been applied by researchers to solve the problem, including operations research based methods, metaheuristic-based methods and some novel methods are analyzed.

Tedarikçi deðerlendirme ve seçimi, nitel ve nicel çok sayýda faktörün deðerlendirilmesini gerektiren karmaþýk birçok kriterli karar verme problemi olarak görülmektedir. Gerçek hayatta, belirsizlikler ve muðlaklýk bir karar verme sürecinin ayrýlmaz bir parçasý olarak karþýmýza çýkmaktadýr. Bulanýk küme teorisi, belirsizlik durumunda karar vermemize imkân saðlayan metotlardan bir tanesidir. Bu çalýþmada, ikizkenar yamuk tip 2 bulanýk TOPSIS yöntemi kýsaca tanýtýlmýþtýr. Tanýtýlan yöntem, Türkiye’de bir tekstil firmasýnýn tedarikçi seçimi problemine uygulanmýþtýr. Ayrýca, tip 2 bulanýk TOPSIS yönteminin sonuçlarýný desteklemek için ayný problem tip 1 bulanýk TOPSIS ile de çözülmüþtür. Duyarlýlýk analizi yapýlarak önerilen çözümler farklý senaryolar altýnda incelenmiþtir. Duyarlýlýk analizi sonuçlarýna göre tip 2 bulanýk TOPSIS daha efektif ve uygun çözümler üretmektedir.

Supplier evaluation and selection includes both qualitative and quantitative criteria and it is considered as a complex Multi Criteria Decision Making (MCDM) problem. Uncertainty and impreciseness of data is an integral part of decision making process for a real life application. The fuzzy set theory allows making decisions under uncertain environment. In this paper, a trapezoidal type 2 fuzzy multi-criteria decision making methods based on TOPSIS is proposed to select convenient supplier under vague information. The proposed method is applied to the supplier selection process of a textile firm in Turkey. In addition, the same problem is solved with type 1 fuzzy TOPSIS to confirm the findings of type 2 fuzzy TOPSIS. A sensitivity analysis is conducted to observe how the decision changes under different scenarios. Results show that the presented type 2 fuzzy TOPSIS method is more appropriate and effective to handle the supplier selection in uncertain environment.

Bu çalýþma, elektrot imal eden bir iþletmede fýrýnlara ait iþ emri atama ve çizelgeleme problemi ile ilgilenmektedir. Ýmalatý yapýlan her elektrot çeþidi her fýrýna atanamamaktadýr. Ayrýca her bir elektrot tipinin, iþlem görebileceði fýrýnlara ait bir öncelik sýrasý bulunmaktadýr. Problemin diðer parametreleri olarak, elektrotlara ait iþ emri büyüklükleri, fýrýna girmeye hazýr olma zamanlarý, fýrýnda piþme süreleri, soðuma süreleri, fýrýnlarýn elektrot tipi temelindeki kapasite büyüklükleri göz önüne alýnmýþtýr. Piþme süreleri ayný olan elektrot tiplerine ait iþ emirleri, fýrýn kapasitesinin üzerine çýkmayacak þekilde, eþ zamanlý olarak fýrýna girip piþebilmektedir. Bu problem için bir tamsayýlý programlama modeli geliþtirilmiþtir. Modelin amacý, iþleri elektrot tiplerine göre öncelikli fýrýnlara atamak ve fýrýnlarýn faydalý kullaným oranlarýný en büyüklemektir. Model çýktýsý olarak, iþ emirlerinin hangi fýrýna hangi zaman aralýðýnda atanacaðýna karar verilmektedir. Oluþturulan iki farklý iþ emri kümesi için model çalýþtýrýlmýþ ve sonuçlar tartýþýlarak modelin uygulanabilirliði ortaya konmuþtur.

This study deals with a job allocation and scheduling problem of batch processing ovens belonging to a factory that manufactures welding electrodes. Each electrode type may not be heated on all of the ovens. Besides, there exists a priority order of ovens for each electrode type. The other inputs are; work order amounts of electrodes, the ready times, heating times, cooling down times, and the capacity of each oven with respect to the electrode types. The work orders with the same heating time may be heated simultaneously without exceeding the oven capacity. For the defined problem, an integer programming model is developed. The objective function is to assign the work orders to the preferred ovens as possible and to maximize the utilization rates of ovens. The model determines which work order will be heated on which machine and in which time interval. The model results are launched for two different work order sets. Finally, by discussing the results, the applicability of the model is demonstrated.

Uyarlamalý düzleþtirme metotlarý zaman serilerinin karakteristik deðiþimleri üzerindeki tahmin sonuçlarýný iyileþtirmek için önerilmiþlerdir. Zaman içerisinde var olan uyarlamalý düzleþtirme metotlarý çeþitlenmiþtir. Birçoðu Trigg & Leach olarak isimlendirilen orijinal basit metottan çok farklý olup, doðruluðu artýrmak için karmaþýk mantýksal veya matematiksel önermeler içermektedir. Bu makalede Bulanýk Ayarlamalý Üstel Düzleþtirme olarak isimlendirilen yeni bir metot sunulmaktadýr. Bu metot özellikle seviye kaymasý veya seviye kaymasýyla beraber aykýrý sapmalarýn bulunduðu zaman serileri için tahmin doðruluðunun iyileþtirilmesinde baþarýlýdýr. Ampirik uygulama ‘The M2-Competition Time Series’ üzerinde gerçekleþtirilmiþtir. Ýstatistiksel analiz sonuçlarý tahmin doðruluðu açýsýndan bu metodun klasik uyarlamalý üstel düzleþtirme metodunu geride býraktýðýný göstermektedir. Buna ek olarak önerilen metot diðer geliþmiþ uyarlanabilir metotlarla karþýlaþtýrýldýðýnda oldukça basittir.

Adaptive smoothing methods were suggested to improve forecast results on the characteristic changes of time series. The existing adaptive smoothing methods have been diversified over the years. Many of them are comprised of complicated logical or mathematical propositions for improving forecast accuracy, which are very different from the original simple method called Trigg and Leach method. A new method named Fuzzy Tuning Exponential Smoothing is introduced in this paper introduces. This method is successful in improving the forecast accuracy, especially for the time series including level shift or level shift with outlier deflection. The empirical application carried out on ‘The M2-Competition Time Series’. The statistical analysis results demonstrate that the method outperforms classical adaptive smoothing method in terms of forecasting accuracy. In addition, the proposed method is relatively simple compared to other advanced adaptive methods.